سنجاب های درختی در زیر پاهایشان ، بین پهنه پا و روی پنجه ها و بین انگشتان غدد عرقی دارند که بوی خاصی را هم تراوش می کند. سنجابها وقتی که گرم هستند و یا تحرک زیادی داشته اند جای پای خود را روی سطوح خشک می گذارند.
بوی ترشحات این غدد ، همچنین برای علامت گذاری قلمرو آنها استفاده می شود. اگر آشیانه سنجاب با هجوم کک ها یا مزاحم های دیگر مواجه شود، سنجاب از آنجا رفته و آشیانه جدیدی می سازد. برای همین است که در قلمرو آنها، تعداد آشیانه ها از تعداد سنجاب ها بیشتر است. سنجاب طوسی در خیلی از جاهای دیگر هم غیر از درختان لانه می سازد مثلا در اتومبیل های متروکه، دودکش ها ، ایوان های خلوت که کمتر رفت و آمد می شود .
وقتی که سنجاب احساس خطر بکند، بنابر غریزه طبیعی، در جایی که هست بدون حرکت می ماند. اگر روی زمین باشد به طرف نزدیکترین درخت می دود که بتواند برای فرار از آن بالا رود. اگر روی درخت باشد با فشار محکم بدنش به پوست درخت به دور تنه درخت می چرخد.
یکی از بیشترین مواقعی که سنجابها گاز می گیرند زمانی است که با دست به آنها غذا می دهیم. هیچ وقت غذا را بین انگشتانتان نگه ندارید، چون امکان اینکه انگشتانتان گاز گرفته شود زیاد است. آنها بندرت بر روی چیزی که می خورند تمرکز می کنند و حواسشان به اطراف است.
سنجاب ها جونده هستند و شاخه های درخت را برای تمیز کردن و تیز کردن دندانهایشان می جوند. به همین دلیل شما در محل زندگی سنجابها در جنگل ، ممکن است شاخه های زیادی بر روی زمین اطراف درخت های بزرگ ببینید. همچنین آنها سیم های برق را به همین جهت می جوند و میتوانند موجب قطعی برق شوند.
سنجاب ها با یک سری صدای جیر جیر با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند. این صداها توام با حرکات دم انجام می شود.
چرا سنجابها همه چیز را می جوند
انگل هایی از قبیل کک، شپش و کنه در موارد زیادی مشاهده شده اند. انگلهای خارجی علاوه بر خونخواری می توانند موجب انتقال بیماری شوند.
در مورد سنجابهای خانگی درمان انگل ها توسط دامپزشک و بوسیله دارو های اختصاصی میسر می باشد. در مصرف این داروها که سمی هستند باید دقت زیادی نمود زیرا در صورت بلعیده شدن توسط سنجاب میتوانند موجب مسمومیت شوند.