آزمایش روی حیوانات

آزمایش روی حیوانات

آزمایش روی حیوانات را می‌توان به دو نوع کلی تقسیم کرد:

۱- آزمایشات آموزشی     ۲- آزمایشات تحقیقاتی

۱-آزمایشات آموزشی 
امروزه در رشته های بیولوژی، پزشکی، دامپزشکی، داروسازی، دندانپزشکی، فیزیولوژی، صنایع غذایی، محیط زیست و حتی آموزش هنر از حیوانات زنده استفاده می‌شود.

در کلاس های آزمایشگاهی آناتومی و فیزیولوژی و فارماکولوژی بیشترین تعداد حیوان بکار می‌رود.

در مدارس بسیاری از کشورها دانش‌آموزان روی حیوانات، آزمایشاتی انجام می‌دهند که معمولاً بدون استفاده از مواد بی‌حسی یا با بی‌حسی ناقص انجام می‌گیرد. این آزمایشات ضایعات شدیدی در مهره داران ایجاد می‌کند. این اعمال حتی گاهی بدون سرپرستی مربی و در ساعت های بعد از مدرسه انجام می شود.

مضراتی که آزمایش روی حیوانات برای دانشجویان به همراه دارد…

آسیب رساندن و کشتن حیوان، قبل از هر چیز به دانشجویان بی‌احترامی به زندگی و حیات را می‌آموزد.

در عمل به آن ها نشان می‌دهد که خشونت و کشتن، روشی مجاز و قابل قبول است.

حساس بودن نسبت به سایر موجودات زنده یک ارزش اخلاقی است که بسیاری از اساتید دانسته یا ندانسته آن را در دانشجو از بین می‌برند.

حساس بودن کیفیتی است که ما را از علائمی که محیط و دیگران می‌فرستند آگاه می‌کند و ما برای درک دیگران و شناختن حد و مرزها و احترام به حقوق آن ها به آن احتیاج داریم.

انسان ها سعی دارند تا سطح زندگی خود و اخلاقیات را در آن بالا ببرند اما بدون احترام گذاشتن به سایر موجودات این کار امکان پذیر نیست. چرا که عدم احترام و همدردی نسبت به دیگران در درون آزمایشگاه خاتمه نمی‌یابد و به محیط خانه و جامعه هم گسترش می‌یابد.

دانشجو باید بداند که مسئول کارهایی است که انجام می‌دهد و صدمه زدن به حیوانات نوعی خشونت و بهره‌کشی و استثمار است و با سایر خشونت‌های متداول در جامعه مانند تبعیض‌های جنسیتی و نژادی مشابه و هم جنس می‌باشد.

ارتباط خشونت آمیز بین دانشجو و حیوان برای دو طرف مخرب می‌باشد.

سالیانه در سطح جهان صدها میلیون حیوان در اثر عملیات آزمایشی، بریدن و قطع اعضاء بدنشان قربانی می‌گردند. بسیاری از آن ها به معنای حقیقی کلمه تا سر حد مرگ شکنجه داده می‌شوند.

آن ها در شرایطی بیشترین‌ فشارها و دردها را تحمل می‌کنند که کوچک ترین توان دفاع از خود در برابر ما را ندارند.

تمام مراحل تهیه حیوان از گرفتن آن از طبیعت، پرورش، حمل و نقل، نگهداری و انجام آزمایش، همه و همه کاری غیرطبیعی است و به او آسیب می‌رساند و باعث درد، ترس، ناراحتی و در نهایت مرگ حیوان می‌گردد.

آن ها چه معصومانه و ساده جانشان را زیر دستان زورگوی ما از دست می‌دهند…!

آیا واقعاً ما این حق را داریم؟

سوال مهم این است:
آیا هر کس که لباس سفید بر تن کرد حق دارد هر کاری که دلش خواست روی حیوانات انجام دهد؟

محققان با کلمات بخصوصی کارشان را طور دیگری جلوه می دهند.

مثلاً به جای قتل حیوان در آزمایشگاه آن را قربانی کردن به خاطر علم معرفی می کنند.

درد و رنج حیوان را دیسترس (Distress) می نامند.

آن ها در برابر عذاب روحی و جسمی که به حیوان وارد میشود سکوت میکنند. برخی از آن ها حیوان را در رتبه پایین تری از انسان محسوب می کنند و او را فاقد احساسات و عواطف، هوش، ساختارهای خانوادگی، نوعدوستی و پیوندهای اجتماعی میدانند.

روش های جایگزین چیست؟
روش های جایگزین روش هایی هستند که جانشین روش های دیگر می‌شوند در حالی که همان اطلاعات را فراهم می‌کنند. در آموزش از مدل‌های مختلفی می‌توان استفاده کرد.

جایگزین‌ها انواعی از مدل‌های آموزشی هستند که باید دارای خصوصیات لازم و کافی برای بررسی بیماری‌ها و ضایعات باشند و بتوانند حالات خاصی را تقلید کنند و قابل انتقال از یک آزمایشگاه به آزمایشگاه دیگر باشند و در اکثر آزمایشگاه‌ها قابل استفاده بوده و با روش های موجود قابل بررسی کردن باشند.

روش های جایگزین آزمایشات آموزشی که در حال حاضر وجود دارند عبارت است از:

فیلم های ویدئویی

شبیه سازهای کامپیوتری

مانکن یا آدمک

جسد حیوانات مرده

کار در کلینیک روی بیماران در کنار مربی

تا ۲۰ سال پیش در تمام دانشکده‌های پزشکی و رشته‌های وابسته از حیوانات زنده در کلاس‌های فیزیولوژی، فارماکولوژی و جراحی استفاده می‌کردند. امروزه حدود ۹۵درصد دانشکده‌های آمریکا استفاده از حیوان را به طور کامل حذف کرده‌اند. ۵درصد بقیه هم به طور بسیار محدودی از حیوان استفاده می‌کنند.

پیشرفت‌هایی که در تکنولوژی شبیه‌سازی پزشکی بوجود آمده و افزایش آگاهی در مورد مسائل اخلاقی و شناخت لزوم آموزش بر پایه بیمار انسانی موجب شده که روش های جایگزین حیوانات به کار گرفته شوند. حتی مهارت‌های جراحی مانند بخیه زدن و جراحی لاپاراسکوپی را نیز توسط شبیه‌ساز می‌توان آموخت. روش های جراحی باز هم در حین جراحی، زیر دست مربی آموخته می‌شوند.

برای دانلود کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید .

منبع : کلاغ سفید www.whitecrowpet.com

حمل و نقل حیوانات خانگی

حمل و نقل حیوانات خانگی

در تاریخ: ۱۷ اردیبهشت, ۱۳۹۵
امروزه حیوانات خانگی جایگاه مناسبی در میان خانواده ها کسب کرده اند و به عبارتی عضوی از اعضاء خانواده محسوب شده و هر روزه بر محبوبیت آن ها افزوده می شود به طوری که اکثر خانواده های دارای این موجودات دوست داشتنی حتی هنگام سفر هم با تکاپوی فراوان در تلاشند تا مونس و همدم خود را به همراه خانواده به سفر ببرند تا آن ها هم از لذت مسافرت و تفریح بی نسیب نمانند.

البته در این راه اغلب دچار مشکلاتی می شوند که مهم ترین آن ها از طرفی…
وارد شدن استرس های زیاد به حیوانات است که از جمله آن ها ایجاد ترس و اضطراب فراوان و گاهی هم وقوع حالت لرز، تهوع و استفراغ است. از طرف دیگر بعلت ممنوعیت قانونی آزاد بودن آن ها در درون اتومبیل ها و معابر عمومی، مشکلاتی از قبیل توقیف وسیله نقلیه و جریمه های سنگین مالی و اخلاقی بوجود می آید.

برای رفع این مشکلات بهتر است به راهکارهای ارائه شده علمی و قانونی عمل نمود تا برخوردهای اینچنینی کمتر بروز نماید. برای جلوگیری از استرس و حالت تهوع بهتر است نیم ساعت قبل از حرکت، از یک داروی آرام بخش مثل اسپرومازین (استیل پرومازین) استفاده کرد (۱ تا ۳ میلیگرم به ازای هر کیلو گرم وزن بدن ) تا حیوان در هنگام تردد آرام باشد و استرس و نگرانی بوجود نیاید.

برای حفظ امنیت و محفوظ بودن حیوان در سفر و رعایت قوانین و جلوگیری از برخورد نیروهای امنیتی و انتظامی حتماً باید یک باکس مخصوص حمل و نقل حیوانات خانگی استاندارد داشته باشد تهیه کنید تا حیوان دلبند خود را با آرامش خاطر در هر کجا که می خواهید حمل نمائید.

سعی کنید باکس هائی تهیه کنید که استاندارد پرواز با هواپیما را داشته باشند و حتماً دارای ظرف آب و غذا هم باشند.

برای دانلود کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید .

منبع : کلاغ سفید www.whitecrowpet.com

گونه های طوطی

گونه های طوطی 

طوطی‌ها نزدیگ به ۳۷۲ گونه از ۸۶ خانواده کوناگون و مختلف هستند و اکثرا در سرزمین‌های گرمسیر و نیمه‌گرمسیر زندگی می‌کنند. طوطی‌سانان متشکل از سه بالاخانواده است که شامل طوطی‌ایان (طوطی‌های راستین)، کاکادویان (طوطی‌های کاکل سفید)، و کاکاپویان (طوطی‌های نیوزیلند) می‌شود. بیشترین تنوع طوطی‌ها در آمریکای جنوبی و استرالزی است.

طوطی‌ها انواع گوناگونی دارند که با رنگ‌های متنوع پرهای بال و پرهای سر و دم از هم متمایز می‌شوند. بال‌های طوطی‌سانان رنگین و منقارشان خمیده و کژ است، بعضی کاکل و دم کوتاه و بعضی دم دراز دارند. معمولاً از میوه‌ها و دانه‌ها استفاده می‌کنند و منقار بسیار محکمی دارند که در شکستن دانه‌های سخت به کار می‌برند. بیشتر این پرندگان دودیسی جنسی ندارند و هر دو جنسشان به یک شکل هستند. رنگ اکثر طوطی‌ها سبز می‌باشد که این رنگ با رنگ‌های روشن دیگر ترکیب شده است. گاهی نیز طوطی‌ها دارای چندیدن رنگ مختلف هستند.

طوطی در کنار زاغ، کلاغ، و غراب دارای بیشترین هوش در میان پرندگان است. این پرنده توانایی تقلید صداها را داشته و بدون درک مطلب، کلمات را تلفظ می‌کند ولی گاهی دیده شده که طوطی با مشاهده صحنه یا شخص یا رفتار دیگران کلمات مناسب و به جا استفاده می‌کند.

کاکادوها:

بطور کلی در کتاب های تخصصی عقیده بر ان است که کاکادوها استعداد مثلا انواع امازون یا کاسکو را در حرف زدن ندارند.کاکادوی چشم برهنه بایستی بالاترین استعداد را در یادگیری کلمات در خانواده خود دارا باشد.برخی از انواع کاکادو جیغ های بلندی کشیده و قادر به تقلید هر نوع صدایی بوده و سوت زدن می اموزد.

لوری ها:

در پاسیو تماس زیادی با نگهدارنده خود داشته باشند به او خو گرفته و حرف زدن نیز خواهند اموخت.برخی از لوریها به ندرتاستعداد حرف زدن دارند.صدای طبیعی انها را سوت ممتد تشکیل میدهد.

مرغ عشق ها:

برخی از انواع ان قادرند که کلمات محدودی را تلفظ نمایند ولی این به منزله ان نیست که انها استعداد حرف زدن را کاملا دارا میباشند.

طوطی بزرگ اسکندر (در ایران به شاه طوطی معروف است):

طوطیان اصیل از استعدادخوبی برای حرف زدن برخوردارند.چنین برمی اید که نرها در این زمینه از ماده ها با استعداد ترند.صدای طبیعی انان نیز مطبوع است.

طوطی کوچک اسکندر (ملنگو):

این طوطی توانایی یادگیری کلمات را دارد

طوطیان جدایی ناپذیر:

انها از استعداد ضعیفی برای حرف زدن برخوردار بوده و یا اصولا توانایی انرا ندارند.اما صدای طبیعی انها مطبوع است.

طوطی امازون:

درباره استعداد یادگیری کلمات از جانب امازونها عقاید متفاوتی وجود دارد.برخی مثالها گویای انند که امازونها نیز شبیه طوطیهای خاکستری(کاسکو ها) قادر به یادگیری کلمات بوده و از کلمات اموخته شده در جای خود و به گونه ای منطقی استفاده می نمایند. جیغ های طبیعی امازونها در انواع اهلی زمانی مشاهده میشود که حیوان احساس کم حوصلگی کند.در حالت ترس نیز صدای مخصوصی در می اورد.

طوطی خاکستری(کاسکو):

هیچ یک از گونه‌های مختلف طوطیها استعداد انواع خاکستری را در حرف زدن ندارند. تنها امازونها در این خصیصه با انها رقابت دارند.البته نباید فراموش کرد که استعداد حرف زدن خصیصه ای کم و بیش فردی است.طوطی خاکستری اهلی هر نوع صدایی نظیر صدای سگ و صدای پرندگان وحشی و صدای تلفن و صدای دریا و سرفه را قادر به تقلید میباشد.انان تمامی یک اواز را سوت زده و صدای انسانهای اطراف خود را تقلید نموده و کلماتی را که اموخته اند بطور منطقی و بسته به موقعیت خاص خود به کار میبرند.در صورتیکه پرنده به طریق مطلوبی نگهداری شود صدای جیغ بلند طبیعیش را به ندرت خواهید شنید.در عوض صدای ارامی در اورده و می غرد.

طوطی ارا:

اراها خصوصا انواعی که از جوانی در مجاورت انسان بزرگ شده باشند برخی کلمات را خواهند اموخت. اما تنها قادر به تلفظ بعضی کلمات بوده و نمی توانند جمله ای را ادا نمایند. صدای طبیعی انها جیغ گوش خراشی است که در جانوران اهلی تنها به هنگام ترس شنیده میشود.

برای دانلود کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید .

منبع : کلاغ سفید www.whitecrowpet.com

کبوتر سانان تیره باقرقره ییان کوکر شکم سفید طلایی

کوکر شکم سفید -طلایی

نام انگلیسی :  Pin-tailed Sandgrouse
نام فرانسوی :  Ganga cata
نام لاتین :  Pterocles alchata

کوکورها در ایران:
تا پیش از انقلاب دشتهای ایران میزبان هفت نوع کوکر بودند:
1.کوکر شکم سفید  (طلایی) (Pin-tailed Sandgrouse ) 
2. کوکر سبخی ( سبخ : شوره زار) یا کوکر شکم بلوطی  ( Chestnut-bellied Sandgrouse ) . 
3.کوکر راهراه  (Lichtenstein’s Sandgrouse)
4. کوکر شکم سیاه (Black-bellied Sandgrouse)
5. کوکر خالدار (Spotted Sandgrouse)
6. کوکر گندمی (Coronated Sandgrouse)
7.کوکر دم دراز (Pallas’s sandgrouse)
 
کوکر نشان تمبر نوروز 1351
در سالهای بعد از انقلاب و با بی توجهی و بی اهمیتی نسبت به حیات وحش و باز بودن دست مردم برای نابودی محیط زیست ایران - به تدریج از شمار کوکرهای سبخی (شکم بلوطی)  کاسته شد بطوریکه بعد از سال 1361 تاکنون هیچ کوکر سبخی (شکم بلوطی) در جنوب ایران دیده نشده است. کوکر طلایی در حال حاضر تنها میهمانی است که هر بهار به ایران سر میزند اما همین کوکر نیز که تا پیش از انقلاب در گله هایی هشت هزارتایی به جنوب ایران مهاجرت می کرد اکنون در دسته هایی صد تا دویست عددی دیده می شود. طبق نظرات پرنده شناسان و نیز دوستداران طبیعت در رای گیری مجله پرنده شناسی خاورمیانه  - کوکرطلایی نر زیباترین پرنده موجود در خاورمیانه (و طبیعتا ایران) شناخته شده است . در واقع کوکر نر  مجموعه ای هنرمندانه از درهم آمیختن رنگین کمانی از رنگهای سرخ زعفرانی-سرخ جگری – سبز یشمی – زرد طلایی – زرد آجری- قهوه ای روشن – سفید برفی و سیاه زاغی – خاکستری روشن و نیز نارنجی پررنگ است . ماده آن نیز با سینه ای سفید و پشتی زرد رنگ همراه با خطوط راه راه سیاه و سفید و زرد آجری زیبایی خاص و چشمگیر خودش را دارد. چشمان کوکر بقدری زیبا هستند که انسان از تماشای آن سیر نمی شود. کوکر همچنین جزو پرندگان پر صداست و چه به هنگام پرواز و چه در وقت دانه چینی و جفت گیری با صدایی شبیه به غو غو کردن به نحو دلنشینی آواز می خواند  و روح دشت و آسمان را زنده نگه می دارد. 
نکته قابل اشاره در مورد این پرنده این است که در سال 1351 تمبر کوکر شکم سفید توسط رژیم وقت منتشر شد.

چطور پیدایش کنیم:
اندازه کوکر شکم سفید 37 سانتی‌متر ( با احتساب پرهای بلند دم ) است. 
در حالت نشسته منطره کبک کمرنگی را دارد که چمباتمه زده است ولی به وسیله پرهای میانی دمش که نوک تیز و دراز هستند به آسانی تشخیص داده می شود . کوکر شکم سفید در پرواز ظاهرا بی گردن به نظر می آید و نشانه های دیگر تشخیص آن در این حالت عبارتست از بالهای دراز و نوک تیز و سفیدی شکم و سطح زیرین بالها ، پرنده نر در پروبال زادوولد سطح پشتی قهوه ای مایل به خاکستری دارد که پر از خال های مشخص زرد لیمویی ست ، پوش پرهای بال بلوطی ، تارک خاکستری ، صورت زرد نارنجی ، گلو و چانه سیاه و بالاخره نوار سینه ای پهن بلوطی رنگ دارد . کوکر شکم سفید ماده ؛ سطح پشتی زردرنگ با راهراه عرضی ظریف به رنگ های سیاه ارغوانی دارد .گلو و سطح شکمی آن سفید است با دو یا سه نوار باریک سیاه در ناحیه سینه . کوکر شکم سفید نر ؛ در زمستان به ماده شباهت پیدا می کند ولی راهراه ارغوانی سطح پشتی را ندارد ، پرواز این پرنده سریع و شبیه پرواز سلیم طلایی ست ، اغلب به صورت گله های بزرگ دیده می شود که ضمن پرواز دسته های کوچکی از آنها جدا می شود .
کوکر شکم سفید  (طلایی)
زیستگاه :
در دشت های خشک و پر گرد و غبار ، فلات های مرتفع و سنگلاخ و زمین های گلی خشک شده دیده می شود . روی زمین آشیانه می سازد .
نکته جالب اینجاست کوکرهای طلایی نر و ماده به نوبت روی تخمها می خوابند.
 
پراکندگی :
کوکر شکم سفید از جمله پرندگان بومی ایران و در ۱۵ سال گذشته از پراکندگی فراوانی برخوردار بوده است و اما در حال حاضر به رغم کاهش چشم‌گیر این پرنده ، از وضعیت تعداد و پراکندگی آنها اطلاع دقیق و مستندی در دست نیست.!
 

کوکر شکم سفید (طلایی) در حال انقراض است!:
در سالهای پس از انقلاب فقر و فلاکت اقتصادی از یکسو و عقب گرد فرهنگی مردم از سویی دیگر جای امنی برای زیست پرندگان حلال گوشتی مانند کوکر باقی نگذاشت. سهولت شکار این پرنده بی پناه  نیز مزید بر علت شد. در سالهای پیش از انقلاب عمده ترین شیوه  شکار کوکر زنده گیری از طریق تور گذاشتن بروی لانه های آنها و سپس ترساندن و پردادن کوکرها بود که در تور گیر می کردند . تور گذاری شیوه ای بود  که در آن هر شکارچی بطور متوسط روزانه تا ده کوکر را شکار می کرد و البته این کار را معمولا یک روز در هفته انجام می داد. اما اکنون فراوانی تفنگهای ساچمه زن که با هر شلیک تا سی کوکر را به زمین می افکنند و نیز حرص و طمع و احساس بی مسئولیتی شکارچیان بی رحم و سنگدل  نسبت به انقراض نسل این پرنده زیبا از تعداد کوکرها بشدت کاسته است. آنچنان که این روزها شنیدن صدای چند کوکر درآسمان خوزستان ( که زمانی با هیاهویشان خواب نیمروزی  مردم را بر هم میزدند) باعث تعجب می شود و شکی نیست که تا چند ساله آینده نسل کوکر طلایی نیز در ایران بطور کامل منقرض خواهد شد. تنها جایی که محیطی نسبتا امن برای تخم گذاری و لانه سازی کوکرهاباقی مانده بود منطقه ای بود به وسعت تقریبی چهار صد کیلومتر مربع و میان دشت ماهشهر و هندیجان تا سواحل شمال غربی خلیج فارس که  هیچ کس در آن زندگی نمی کرد.  اما آنجا هم از سه سال پیش به این سو جولانگاه شکارچیان تفنگ بدستی شده است  که در فصل بهار هر روز گونی های همراه خود را از کوکرهای کشته شده پر می کنند. به این ترتیب ایران دیگر خانه ای امن و مردم ایران میزبانی مهربان برای کوکرهای مهاجر نیستند . پرندگان مهاجر چنانچه در منطقه ای احساس خطر و ناامنی کنند سال بعدش به آنجا نخواهند آمد و اکثریتشان با تغییر مسیر کوچ به جای مطمئن تری مهاجرت می کنند.  اما از آنجا که کوکرها فقط خطرات طبیعی مانند بی آبی و خشکسالی را درک می کنند  معنی شکارچی پست فطرت و جنایت کثیف شکار را نمی فهمند و آنقدر به کوچ بی بازگشتشان به خوزستان  ادامه می دهند تا آنکه به طور کامل نابود شوند. درطول سالهای اخیر که شکارچیان سنگدل کوکرهای بی پناه را آماج گلوله های خود قرار دادند ( و می دهند ) نه تنها در استان  خوزستان کوچکترین اقدامی برای نجات کوکرها صورت نگرفت  بلکه قباحت و زشتی شکار بی رحمانه آنها با تفنگهای ساچمه زنی هم از بین رفت و در حال حاضر یافتن و کشتن و قتل عام کوکرها یکی از تفریحات و سرگرمی مورد علاقه جوانان خوزستانی ( بخصوص در ماهشهر و هندیجان) شده است.

کوکر شکم سفید  (طلایی)
غم انگیزترین نکته ای که درباره کوکرها باید گفت کشتار بی رحمانه آنها در فصل زایش است. یعنی شکار و کشتار کوکرها در خوزستان درست از زمان جفت گیری و تخم گذاری آنها ( یعنی اسفند ماه) آغاز  می شود و تا لحظه ای که یک کوکر زنده در خوزستان باقی مانده باشد ادامه پیدا می کند. چه در شیوه  تورگذاری (زنده گیری ) و چه  در شیوه قتل عام کوکرها با تفنگهای ساچمه زنی - صیادان و شکارچیان پست فطرت با هر شکار بی رحمانه ای  که انجام می دهند صدها جوجه کوکر کوچک را تنها و گرسنه  و تشنه در بیابان رها می کنند. این جوجه های کوچک از لانه های خود دور نمی شوند و منتظر بازگشت پدر و مادرشان  می مانند. انتظاری که در پایانش بجای  مادر کسی جز مرگ به سراغشان نمی آید. صیادان و شکارچیان  پلید در روزهای بعد که برای ادامه جنایاتشان  به همان منطقه باز می گردند با چشمان  خود می بینند که در هر لانه ای دو یا سه جوجه کوکر مرده افتاده اند که انتظار بازگشت پدر و مادرشان را می کشیده اند. صحنه ای که دل سنگ را هم به درد می آورد اما هیچ تاثیری بر روح پست صیادان و شکارچیان منفور ندارد. از این گذشته  بسیاری از شکارچی های  درنده خو جوجه کوکر ها را با لگد هایشان له می کنند. در همه شهرهای استان خوزستان ادارات محیط زیست و شکاربانی نیز وجود دارند اما امیدی به آنها نیست و به نظر من مهمترین کارشان همکاری با شکارچیان  و سایر مردمی است که در  پی قتل عام کوکرها هستند. چهار هزارتومان می گیرند تا مجوز قتل شش کوکر را صادر کنند و چون هیچ نظارتی هم بر دشتهای خوزستان و جنایت شکارچیان وجود ندارد - قاتلان با فراغ بال و خیال راحت  و مجوز به دست به هر میزان که بخواهند یا بتوانند کوکر می کشند.
کوکر پرنده ای بسیار کم جرات است و با دیدن انسان به شدت وحشت می کند. به علاوه مثل گنجشک به هیچ عنوان با قفس خو نمی گیرد و خانگی نمی شود. به همین دلیل اگر آنرا در قفس کنید با دیدن اولین انسان آنچنان پر می زند و خود را به در و دیوار می کوبد تا خونین و مالین شود و بیفتد و بمیرد.

کوکر در فرهنگ و باور مردم:
در افسانه های مردم لر و عرب هندیجان و روستاهای ماهشهر حکایتهای بسیار زیبا و دلنشینی از کوکر ها وجود دارد از آن جمله این اعتقاد محکم که کوکر ها شاه دارند!

برای دانلود کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید .

منبع : کلاغ سفید www.whitecrowpet.com

کبوتر سانان تیره باقرقره ییان کوکر شکم سیاه

کوکر شکم سیاه

نام انگلیسی :  Black-bellied Sandgrouse

نام فرانسوی :   Gana unibande

نام علمی (لاتین) :  Pterocles orientalis

 چطور پیدایش کنیم :

34 سانتی‌متر ؛ کوکر شکم سیاه از سایر کوکرها بزرگتر و پرجثه تر است. حتی از فاصله دور به کمک دم جمع و جورتر و شکم سیاه خیلی مشخص ، شناخته می شود. نشانه های تشخیص پرنده ، عبارتست از سر خاکستری مایل به نخودی ، سطح پشتی تقریبا خاکستری با خال های نارنجی ، پوش پرهای بال و شاهپرهای ثانویه نارنجی رنگ ، گلوی بلوطی با لکه سیاه در قسمت پایین گلو و سینه خاکستری مایل به صورتی با طوق سیاه سینه ای ، پرنده ماده خاکی رنگ است و در روی سر و سطح پشتی خالهای فراوان دارد . گلویش زرد رنگ می باشد و سینه اخرایی رنگ آن پر از خالهای سیاه است ، که در قسمت پایین به یک طوق سیاه ختم می شود .!

زیستگاه :

در مناطق نیمه بیابانی و زمینهای ناهموار سنگلاخ دیده می شود . روی زمین آشیانه می سازد .

 پراکندگی :

کوکر شکم سیاه از جمله پرندگان بومی ایران و روزگاری از پراکندگی فراوانی برخوردار بوده است و اما در حال حاضر اطلاع دقیق و درستی از وضعیت تعداد و پراکندگی آن در دست نیست .!

برای دانلود کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید .

منبع : کلاغ سفید www.whitecrowpet.com