آموزش پرندگان: چرخیدن به دور خود

آموزش پرندگان: چرخیدن به دور خود

وقتی پرندگانی را می بینیم که حرکات جالبی را از خود بروز می دهند برایمان خیلی جالب و حیرت انگیز است اما همیشه می دانیم که این توانایی و حوصله مربی اوست که این حرکات را به او آموزش داده است. 
بعضی پرنده ها البته باهوشتر از بقیه هستند ولی با صبر و حوصله تقریبا می توان به تمام پرندگان زینتی حرکاتی را آموزش داد.

در اینجا به طور خلاصه طرز آموزش چرخیدن به پرنده را می آوریم.
برای آموزش ابتدا مکانی را که پرنده به آنجا عادت دارد و راحت است انتخاب کنید. ابتدا باید جهتی را که پرنده مایل به چرخش است را مشخص کنید.  این جهت بستگی به پرنده دارد و ربطی هم به راست دست یا چپ دست بودن او دارد.

 پرنده را طوری قرار دهید که پشتش به شما باشد. ببینید وقتی از او دور می شوید او برای دیدن شما از کدام طرف سرش را میچرخاند،  این همان جهتی است که شما باید به پرنده تان یاد دهید که از آن طرف چرخش به دور خود را شروع کند چون پرنده خودش به طور طبیعی این جهت را انتخاب کرده است. البته بیشتر پرندگان سمت چپ را برای انجام این کار انتخاب می کنند.

اساس تمرین بر تشویق کردن و جایزه دادن به پرنده است. یک خوراکی  تشویقی مورد علاقه ی پرنده را با دست راست خود در مقابل سر پرنده نگه دارید. سپس به آرامی آن را به سمت چپ سرش حرکت دهید، می بینید که پرنده برای گرفتن آن دست شما را با سر دنبال می کند. به همین صورت ادامه دهید و دستتان را دور سرش بچرخانید تا دوباره آن طعمه در روبروی سرش قرار بگیرد.

اگر پرنده  شما در نیمه  راه حرکت سرش را متوقف کرد طوری که پشت سرش رو به شما بود، در اینجا دستتان را متوقف کنید، سپس در این حالت بلافاصله طعمه را به عنوان پاداش به او بدهید. سعی کنید تشویقی های مناسبی را به عنوان طعمه در نظر بگیرید تا او تحریک شود تا چرخش سرش به دور خود را به پایان برساند.

 حالا که  پرنده یک دور کامل را به آرامی چرخید دستانتان را کم کم بالا ببرید تا خوردنی  به طور مستقیم در مقابل صورت پرنده نباشد. وقتی این کار را هم یاد گرفت این بار از دست دیگرتان برای جایزه دادن استفاده کنید بر این اساس این دفعه پرنده پاداش را باید از دست چپتان دریافت کند.
با اشاره به پرنده تان بفهمانید که دور خودش بچرخد ولی اینبار به او اجازه دهید خودش بفهمد که هنگامی که چرخید از دست چپ شما پاداش را دریافت خواهد کرد. همین کار را تکرار کنید و هر بار دستتان را بالا و بالاتر ببرید. اگر شما می خواهید که به طور شفاهی دستور دهید در هنگام انجام حرکت یک کلمه مورد نظر خودتان را  بگویید  مثلا ” بچرخ”.

آموزش به پرنده کار سختی نیست و فقط صبر و پشتکار لازم دارد. آساس آموزش هم  با شرطی کردن پرنده  است که به کمک آن می توان ترفندهای زیادی را به عنوان حرکات نمایشی به آنها یاد داد.
یادتان باشد جلسات آموزش را نسبتا کوتاه و شیرین حفظ کنید. وقتی که پرنده  شما از طرز آموزش تا حدودی آگاهی پیدا کرد، آموزش را متوقف کنید. پرنده  خود را با تکرارهای بی پایان آموزش خسته نکنید.

ولی آموزش باید ادامه دار و تکرار شونده باشد. در روز  یکی دوبار با او تمرین کنید. وقتی در یک درس کاملا مسلط شد می توانید هفته ای یکی دوبار آنرا تکرار کنید.

 پس از اینکه پرنده ترفندهای اولیه را یاد گرفت، سراغ آموزش های بعدی بروید. اما همیشه از او بخواهید تا درس های قبلی را هم یک بار تکرار کند.

لوری و لوریکیت

 

سخنگو کردن طوطی

قبل از هر چیز باید بدانید که ابتدا طوطی شما باید رام باشد تا در قدم بعدی سخن گفتن را یاد بگیرد. بنابراین به چند نکته توجه کنید

۱- –  نژادی از طوطی که میخرید مهم است. برخی نژادها قابلیت سخنگو شدن را ندارند. علاوه بر این در یک نژاد هم طوطی ها هم مثل انسانها ظریب هوشی های متفاوتی دارند. بعضی ها باهوشتر  از بقیه هستند.

از بین نژادهای گوناگون کاسکو ها استعداد فوق العاده ای در سخن گفتن دارند و البته به همین خاطر گرانتر هم هستند و موقع خرید باید پول بیشتری بپردازید.
 
طوطی خاکستری آفریقایی
۲-  طوطی نباید از حضور شما احساس ناامنی کند و با نزدیک شدن به قفس بترسد.

۳- همچنین طوطی  شما باید کم سن باشد بعبارت دقیق تر در هنگام خرید ، جوجه طوطی بخرید نه طوطی بالغ.چون طوطی باید رام باشد.


آموزش کلمات به طوطی ها به دو روش امکان پذیر است:
اول اینکه میتوانید صدای ضبط شده ای را برای طوطی پخش کنید. این روش خوب نیست چون طوطی نمیفهمد که چه کلمه ای را کی و کجا بیان کند.
روش دوم اینست که شما با صبر و حوصله خودتان شخصا کلمات را بجا برای طوطی تکرار میکنید.


تجربه نشان داده که وقتی شما یک جوجه طوطی  میخرید، پرنده شما پس از ورود به خانه حدود شش ماه تا یک سال زمان میبرد تا به حرف بیاد. هر چه جوجه ای که خریده اید باهوشتر باشد البته زودتر به حرف میاد. پس به حرف آوردن طوطی نیاز به صبر و حوصله و پشت کار دارد.

برای شروع از کلمه های ساده مثل سلام، استفاده کنید. سعی کنید اسم ساده ای هم برای او انتخاب کنید تا یاد گیریش برایش سخت نباشد.
برای اینکه سلام را بجا استفاده کنه این روش را بکار ببرید. همیشه رو اندازی را برای قفسش بندازید و شبها روی قفس پوشیده باشه. صبحها وقتی رو انداز را بر میدارید بگویید سلام. سعی کنید همیشه سلام رو با یک لحن ادا کنید. با اینکار طوطی به این درک میرسه که وقتی شما روی قفس را بر میدارید اون هم این کلمه را تکرار کند.  حتی ممکن است صبح ها  وقتی فراموش میکنید روی قفسش را بردارید او با  سلام کردن شما را متوجه خودش کند.

نگهداری رتیل tarantula

در طبیعت رتیل هایی وجود دارند که زمین را می کنند و در زمین تونلهایی با تارهایشان درست می کنند. بعضی ها روی درخت زندگی می کنند و با تارهایشان برای خود لانه می سازند.
دست زدن به رتیل:
چگونه رتیل را لمس کنید؟ برای لمس رتیل باید خیلی دقت کنید. او به توجه کمی نیاز دارد و لازم نیست او را نوازش کنید. لو بدون تماسس، راحت تر خواهد بود. اما اگر می خواهید او را نوازش کنید باید روش ایمنی داشته باشید.
بسیاری از رتیل ها خیلی سریع هستند و به سرعت فرار می کنند. ایمن ترین راه برای بلند کردن او، این است که او را از محل بین دومین و سومین جفت پاهایش بگیرید – با انگشت اشاره و شست. اگر حیوان را سریع بلند کنید و همه ی پاهایش در یک لحظه از زمین جدا شوند، او حرکت کردن را متوقف خواهد کرد. راه دیگر این است که آهسته او را به کف دست خود یا یک ظرف موقت هدایت کنید.

وقتی کاملاً در دست شما قرار گرفت آهسته او را بلند کنید و مطمئن شوید که در یک جا می ایستد. همیشه دست خود را زیر شکمش قرار دهید. اگر دائماً دوست دارد راه برود دستهای خود را به ترتیب و سریع زیر شکمش قرار دهید تا نیفتد. بهتر است اجازه ندهید روی شما راه برود. سعی کنید او را در دستهایتان نگه دارید. این ایمنی شما و عنکبوت را تضمین می کند. افتادن از ارتفاع زیاد برای عنکبوت به معنی مرگ است. اگر ارتفاع بیشتر از ۳ فوت باشد شکم عنکبوت هنگام سقوط پاره می شود. اگر شکمش پاره شود حیوان تا چند ساعت بعد خواهد مرد. اگر هنگام دست زدن به او دستپاچه می شوید بهتر است این کار را نکنید. شما نمی خواهید که سهواً به حیوان صدمه بزنید.

دفاع کردن رتیل از خودش:
اولین عمل دفاعی رتیل عقب نشینی است. اگر این کار جواب نداد او موهایش را به حمله کننده خواهد زد. او این کار را با استفاده از جفت پاهای عقب انجام می دهد و مکرراً آنها را به شکمش می مالد و موهای نرم را تکان می دهد. سپس موها را به سمت حمله کننده یا مهاجم می گیرد. این دفاع برای فراری دادن اغلب مهاجمان کافی است. تماس این موها در انسان می تواند دردناک بوده و باعث جوش های موقت شود.

گاز رتیل سمی است اما طوری است که شکارهای کوچکتر از خودش را از پا در می آورد. گاز گرفتن او مثل نیش زنبور است. اگر شما را گاز گرفت زخم را تمیز کنید و برای پیشگیری از عفونت آن را ضدعفونی کنید.
محل گاز گرفتگی ممکن است برای مدتی درد و ضربان داشته باشد. در بعضی موارد ممکن است تب یا تهوع بروز کند. اگر نگران بروز واکنشهای آلرژیک هستید سریع به پزشک مراجعه کنید، خصوصاً اگر به نیش زنبور حساسیت دارید.

مانند بیشتر حیوانات، رتیل قبل از حمله به شما اخطار می دهد. او روی جفت پاهای عقب بلند شده و زائده های دندانی اش را به شما نشان می دهد. اگر این کار تأثیر نکند، حمله خواهد کرد. بنابراین اگر رتیل را در این حالت دیدید او را به حال خود بگذارید.

پوست اندازی:
رتیل پوست اندازی می کند. پوست اندازی به علت رشد رتیل رخ می دهد. آنها مثل مار پوست قدیمی خود را دور می اندازند. پوست اندازی کامل برای عنکبوت، تجربه ای سخت و پرزحمت است.
چند هفته قبل از پوست اندازی او از غذا خوردن امتناع می کند. ممکن است متوجه قطره های شفاف مایع در محل اتصال پاهایش شوید. این اتفاق برای همه ی رتیل ها نمی افتد بنابراین اگر شاهد این واقعه بودید یا نبودید نگران نشوید. همچنین رتیل ممکن است موهای زیر شکمش را از دست بدهد و نقاط کچلی در آن ظاهر شود.

وقتی که رتیل آماده پوست اندازی شد به پشت می خوابد و مرده به نظر می رسد. ممکن است شبکه ای توری نیز اطراف بدن وجود داشته باشد. اگر دیدید حیوان در قفس به پشت افتاده نگران نشوید. فقط او را به حال خود بگذارید و فعالیت نکنید. دخالت شما در فرآیند پوست اندازی می تواند منجر به مگر او بشود. پوست اندازی می توان از ۵۰ دقیقه تا چند ساعت طول بکشد.

وقتی رتیل از پوست قدیمی خارج شود خیلی نرم و لطیف و البته حساس خواهد بود. حداقل برای یک هفته بعد از پوست اندازی به او دست نزنید. حتماً آب تازه در دسترس او بگذارید. حداقل تا ۳  روز پس از پوست اندازی سعی نکنید به او غذا ( جیرجیرک) بدهید. قبل از اینکه پوست حیوان کاملاً سخت شود جیرجیرک ممکن است او را مجروح کند.

نکته ی حیرت انگیزی که در پوست اندازی وجود دارد این است که بعضی از اعضا دوباره تولید می شوند. اگر عنکبوت یکی از پاهایش را از دست داده باشد، آن پا طی فرآیند پوست اندازی دوباره ساخته می شود. پای جدید معمولاً کوچکتر است و کارآیی پای اولیه را ندارد.

مارهای ایران: شناسایی مارهای سمی و غیر سمی

شناسایی مارهای سمی و غیر سمی ایران از روی تشخیص گونه انجام می شود. ولی راهکارهایی کلی هم در این مورد وجود دارد.
بطور خلاصه مارهای سمی در ایران را از روی مشخصات ظاهری به نحو زیر می توان شناسایی کرد :

وجود حفره ای بین چشم و بینی،‌
عمودی یا بیضی بودن مردمک چشم،
مثلثی شکل بودن سر،
داشتن گردن کاملا مشخص،
داشتن پولکهای کوچک و نا‌قرینه روی سر،
دم کوتاه و گرد،
اندازه بدن مارهای سمی تا اندازه ای کوتاه است  و بدنی ضخیم دارند،
در حرکت قدری تنبل هستند .

مارهای دریایی سرشان کوچک و دمشان پهن (همانند پارو) است و در خلیج فارس و دریاهای آزاد زندگی می کنند .

کبراها دارای بدنی کشیده،قهوه ای رنگ و تیره و متمایل به سیاه هستند و مردمک چشمشان بیضی شکل است و دم نسبتا بلندی دارند .
کبرای خراسانی دارای کفچه و کبرای جنوب و غرب کشور فاقد کفچه با بدنی تقریبا سیاه و براق است و جهششان تند و کوتاه است .

افعی‌ها زنده زا هستند . در اغلب گونه‌های این خانواده ، دندان نیش یا فنگ‌ تیز و بلند و به سمت عقب متمایل است . موقع گزش احتیاجی به گاز گرفتن ندارند و با فرو بردن نیشها می توانند سم خود را به شکار تزریق کنند. تمام گونه‌های این خانواده سمی و خطرناک هستند .
شناسایی مار سمی افعی جعفری زنگی

خانواده الاپیده مانند کبرا و کفچه مار تخم گذار هستند ، سر در امتداد بدن قرار دارد و گاهی گردن مشخص نیست ، مردمک چشم گرد است ، نیش یا فنگ منحنی است و برای انتقال سم به شکار باید دو فک پائینی و بالایی بهم متصل شود .

مارهای نیمه سمی تا حدود زیادی مشابه مارهای غیر سمی هستند. دمشان تقریبا بلند است ، پولک‌های ناحیه سر قرینه و مردمک چشمشان اغلب گرد است و مانند مارهای غیر سمی هم در حرکت خیلی چابک هستند . از نظر ظاهری گاهی شبیه خانواده الاپیده اند ولی دندانهای سمی آنها در قسمت خلفی دهانشان قرار دارد و به ندرت گزش آنها باعث مرگ می شود .

عوارض گزش مارهای دریایی بیشتر شبیه عوارض ناشی از گزش مارهای الاپیده است ولی به علت کوچک بودن غده سمی و کوتاه بودن فنگ‌ها یا دندان‌های سمی اغلب مقدار سمی که تزریق می کنند کافی و کشنده نیست . در حالی که قدرت کشندگی سم مارهای دریایی به مراتب بیش از مارهای سمی دیگر است .

تشخیص و طبقه بندی مارها :
به غیر از شناخت گونه که کار حرفه ای هاست، شناسایی کلی مارهای سمی و غیر سمی مشکل است. ساده‌ترین راه برای شناسایی مارها، باز کردن دهان و مشاهده دندان نیش است.

از این نظر مارها به سه گروه تقسیم می شوند :
مارهای غیر سمی دارای دندانهای ساده ای هستند که راهی به غده سمی ندارند و به نام اگلیفا Aglypha موسومند ،‌مانند مار آبی.
مارهای نیمه سمی دارای فنگ Fang یا نیش خلفی شیار دار هستند این فنگ که از سایر دندانها بزرگتر و دارای کانال باز یا شیار است در قسمت عقب دهان ، در فک بالایی قرار دارد و به غده سمی متصل است مانند یله مار

مارهای سمی  که دارای دندان نیش واضحی در جلوی دهان هستند و به دو دسته تقسیم می شوند :
۱- مارهای خانواده ویپریده  و خانواده Crotalidae که استخوان فک بالایی آنها متحرک است( Solenoglypha ) .
خانواده کرئتالیده (Crotalidae) مانند افعی قفقازی دارای حفره ای بین چشم و بینی هستند و خانواده ویپریده (Viperidae)  مانند گرزه مار یا افعی فاقد این حفره هستند.
۲- مارهای خانواده الاپیده (Elapidae) و خانواده هیدروفیده (Hydrophidae)  که استخوان فک بالایی در آنها ثابت است و به نام پروتروگلیفا (Protheroglypha) نامیده می شوند .
خانواده الاپیده (Elapidae) مانند کبرا دارای دمی گرد یا مدور هستند و خانواده هیدروفیده (Hydrophidae)  مانند مار دریایی دمی پهن و پارو شکل دارند.