نگهداری رتیل tarantula

در طبیعت رتیل هایی وجود دارند که زمین را می کنند و در زمین تونلهایی با تارهایشان درست می کنند. بعضی ها روی درخت زندگی می کنند و با تارهایشان برای خود لانه می سازند.
دست زدن به رتیل:
چگونه رتیل را لمس کنید؟ برای لمس رتیل باید خیلی دقت کنید. او به توجه کمی نیاز دارد و لازم نیست او را نوازش کنید. لو بدون تماسس، راحت تر خواهد بود. اما اگر می خواهید او را نوازش کنید باید روش ایمنی داشته باشید.
بسیاری از رتیل ها خیلی سریع هستند و به سرعت فرار می کنند. ایمن ترین راه برای بلند کردن او، این است که او را از محل بین دومین و سومین جفت پاهایش بگیرید – با انگشت اشاره و شست. اگر حیوان را سریع بلند کنید و همه ی پاهایش در یک لحظه از زمین جدا شوند، او حرکت کردن را متوقف خواهد کرد. راه دیگر این است که آهسته او را به کف دست خود یا یک ظرف موقت هدایت کنید.

وقتی کاملاً در دست شما قرار گرفت آهسته او را بلند کنید و مطمئن شوید که در یک جا می ایستد. همیشه دست خود را زیر شکمش قرار دهید. اگر دائماً دوست دارد راه برود دستهای خود را به ترتیب و سریع زیر شکمش قرار دهید تا نیفتد. بهتر است اجازه ندهید روی شما راه برود. سعی کنید او را در دستهایتان نگه دارید. این ایمنی شما و عنکبوت را تضمین می کند. افتادن از ارتفاع زیاد برای عنکبوت به معنی مرگ است. اگر ارتفاع بیشتر از ۳ فوت باشد شکم عنکبوت هنگام سقوط پاره می شود. اگر شکمش پاره شود حیوان تا چند ساعت بعد خواهد مرد. اگر هنگام دست زدن به او دستپاچه می شوید بهتر است این کار را نکنید. شما نمی خواهید که سهواً به حیوان صدمه بزنید.

دفاع کردن رتیل از خودش:
اولین عمل دفاعی رتیل عقب نشینی است. اگر این کار جواب نداد او موهایش را به حمله کننده خواهد زد. او این کار را با استفاده از جفت پاهای عقب انجام می دهد و مکرراً آنها را به شکمش می مالد و موهای نرم را تکان می دهد. سپس موها را به سمت حمله کننده یا مهاجم می گیرد. این دفاع برای فراری دادن اغلب مهاجمان کافی است. تماس این موها در انسان می تواند دردناک بوده و باعث جوش های موقت شود.

گاز رتیل سمی است اما طوری است که شکارهای کوچکتر از خودش را از پا در می آورد. گاز گرفتن او مثل نیش زنبور است. اگر شما را گاز گرفت زخم را تمیز کنید و برای پیشگیری از عفونت آن را ضدعفونی کنید.
محل گاز گرفتگی ممکن است برای مدتی درد و ضربان داشته باشد. در بعضی موارد ممکن است تب یا تهوع بروز کند. اگر نگران بروز واکنشهای آلرژیک هستید سریع به پزشک مراجعه کنید، خصوصاً اگر به نیش زنبور حساسیت دارید.

مانند بیشتر حیوانات، رتیل قبل از حمله به شما اخطار می دهد. او روی جفت پاهای عقب بلند شده و زائده های دندانی اش را به شما نشان می دهد. اگر این کار تأثیر نکند، حمله خواهد کرد. بنابراین اگر رتیل را در این حالت دیدید او را به حال خود بگذارید.

پوست اندازی:
رتیل پوست اندازی می کند. پوست اندازی به علت رشد رتیل رخ می دهد. آنها مثل مار پوست قدیمی خود را دور می اندازند. پوست اندازی کامل برای عنکبوت، تجربه ای سخت و پرزحمت است.
چند هفته قبل از پوست اندازی او از غذا خوردن امتناع می کند. ممکن است متوجه قطره های شفاف مایع در محل اتصال پاهایش شوید. این اتفاق برای همه ی رتیل ها نمی افتد بنابراین اگر شاهد این واقعه بودید یا نبودید نگران نشوید. همچنین رتیل ممکن است موهای زیر شکمش را از دست بدهد و نقاط کچلی در آن ظاهر شود.

وقتی که رتیل آماده پوست اندازی شد به پشت می خوابد و مرده به نظر می رسد. ممکن است شبکه ای توری نیز اطراف بدن وجود داشته باشد. اگر دیدید حیوان در قفس به پشت افتاده نگران نشوید. فقط او را به حال خود بگذارید و فعالیت نکنید. دخالت شما در فرآیند پوست اندازی می تواند منجر به مگر او بشود. پوست اندازی می توان از ۵۰ دقیقه تا چند ساعت طول بکشد.

وقتی رتیل از پوست قدیمی خارج شود خیلی نرم و لطیف و البته حساس خواهد بود. حداقل برای یک هفته بعد از پوست اندازی به او دست نزنید. حتماً آب تازه در دسترس او بگذارید. حداقل تا ۳  روز پس از پوست اندازی سعی نکنید به او غذا ( جیرجیرک) بدهید. قبل از اینکه پوست حیوان کاملاً سخت شود جیرجیرک ممکن است او را مجروح کند.

نکته ی حیرت انگیزی که در پوست اندازی وجود دارد این است که بعضی از اعضا دوباره تولید می شوند. اگر عنکبوت یکی از پاهایش را از دست داده باشد، آن پا طی فرآیند پوست اندازی دوباره ساخته می شود. پای جدید معمولاً کوچکتر است و کارآیی پای اولیه را ندارد.