معرفی کامل گربه مو کوتاه بریتانیایی

 گربه مو کوتاه بریتانیایی گربه مو کوتاه بریتانیایی (British Shorthair)احتمالا از گربه‌های اهلی که توسط رمی‌ها به بریتانیا در حدود ۲۰۰۰ سال پیش معرفی شد منشا می‌گیرد. با این وجود شجره نامه امروزی بسیار متفاوت است. در اوایل قرن ۱۹ مو کوتاه‌ها در تعداد زیادی از نمایش‌های گربه‌ها ظاهر شدند ولی به نظر می‌رسد شهرت خود را در مقابل پرشین‌ها و نژاد انگورا از دست دادند.

از ۱۹۳۰ به بعد تجدید حیاتی برای این نژاد شروع شد و نژادگیری انتخابی گربه‌هایی با نوع خوب و رنگ بندی گسترده تولید کرد رنگ‌ها و الگوهای متنوعی ایجاد شد که با ارزش‌ترین آنها آبی خاکستری بود که معروف به آبی بریتانیایی هم می‌باشد. در طی جنگ جهانی دوم و عقیم سازی حیوانات این نژاد عقب نشینی کرد. بعدها این نژاد با سایر مو کوتاه‌ها جفت خوردند. در اوایل ۱۹۵۰ دورگه‌ها تصحیح شدند و به نژادی که امروزه وجود دارد ایجاد شد.

شخصیت و نگهداری گربه مو کوتاه بریتانیایی

یک گربه مو کوتاه بریتانیایی آبی تیپیک بسیار شیرین است و نجیب. حیوان خانگی بی صدایی است و برای پاسخ به مهربانی‌ها آماده است. با اینکه پوششی کوتاه دارد ولی این پوشش بسیار متراکم است و نیاز به رسیدگی‌های معمول دارد. شانه زدن باید از ریشه مو‌ها صورت گیرد.

باید بچه گربه‌ها از ابتدا عادت داده شوند وگرنه بعدا موجب رنجش آنها می‌شود. چشم‌ها و گوش‌ها باید با گوش پاک کن تمیز شود وپوست باید جلا داده شود.

دسته بندی    مو کوتاه
ساختمان بدنی -   بزرگ و گرد ولی نه با وزن اضافه
پوشش-    کوتاه و فشرده ولی دو لایه و پشمی نیست
سر-    خیلی گرد با گونه‌های مشخص که روی گردن کوتاه و پهن قرار گرفته
بینی-    متوسط و عریض
چانه-    نرم با شکلی خوب
چشم‌ها-    بزرگ، گرد، باز
گوش‌ها-    متوسط به پایه‌ای عریض انتهایی گرد دارد و دو گوش از هم فاصله دارند
بدن -   متوسط و گسترده با سینه‌ای فراخ
پاها-    طولی کوتاه تا متوسط به همراه استخوان بندی خوب
دم-   در محل اتصال به بدن عریض و ضخیم است و به انتهای گرد ختم می‌شود
رنگ -   سفید، سیاه،آبی، کرم، دودی، دورنگ و ...

منبع : کلاغ سفید www.whitecrowpet.com

روش انتخاب ماده مرغ عشق تخم گذار هنگام خرید!

-طبقه‌بندی علمی
فرمانرو: جانوران
شاخه: طنابداران
رده: پرندگان
راسته: طوطی‌سانان[۱]
خانواده: طوطی‌ها[۲]
زیرخانواده: Psittacinae
تبار: Platycercini
سرده: Melopsittacus
Gould, 1840
گونه: M. undulatus
نام علمی
Melopsittacus undulatus
(Shaw, 1805)

مرغ عشق پرنده ایست اهلی از نژاد طوطی. وطن اصلی این پرنده همچون بسیاری از طوطی سانان دیگر، سرزمین استرالیا است.

مرغ عشق برای اولین بار در اواخر سال ۱۷۰۰ میلادی به صورت گله¬های وحشی در استرالیا مشاهده شد که تعداد افراد این گله¬ها به هزاران قطعه می¬رسید. نام انگلیسی مرغ عشق «باجریگار» از کلمه بومی Betcherrygah گرفته شده است که این لغت در زبان بومیان استرالیا به معنی «غذای خوب» می¬باشد و شاید علت این تسمیه بدان جهت بوده است که وجود این پرنده در منطقه ای دلیل وفور نعمت و غذای فراوان در آن منطقه بوده است، زیرا که این پرنده در شرایط مناسب غذایی به شدت زاد و ولد نموده و گله¬های بزرگی به وجود می¬آورد. این پرنده برای اولین بار در سال ۱۸۰۵ توسط «جورج شاو» مدیر جانور شناسی موزه طبیعی بریتانیا شناسایی شد و در سال ۱۸۳۲ طبیعی دان « موزه لینه» که «یوهان واگلر» نام داشت توضیحاتی در باره مرغ عشق منتشر کرد. در سال ۱۸۴۰میلادی، زیست شناسی به نام «جان گولد» این پرنده را از استرالیا خارج کرد و به انگلستان برد. موج تقاضا برای این پرنده موجب شد تا کشتی‌های زیادی دست به کار انتقال این پرندگان به اروپا، مخصوصاً انگلستان، هلند و بلژیک بزنند. کشتی‌ها مرغ عشق‌ها را در دسته‌های چند ده هزارتایی حمل می‌کردند. در طول سفر چند هفته‌ای، فقط تعداد اندکی از آنان سالم به اروپا می‌رسیدند. به زودی این پرنده اهلی شد و از طریق انگلستان به تمام دنیا منتقل شد. در سال ۱۸۴۶ برای اولین بار وارد کشور فرانسه شد و هشت سال بعد یعنی در سال ۱۸۵۴ طبیعی دان فرانسوی «جان دلون» مقاله¬ای در خصوص تکثیر، تغذیه و نگهداری مرغ عشق منتشر کرد. در سال ۱۸۵۹ نویسنده آلمانی «کارل بوله» در نشریه پرنده شناسی آلمان مقاله مفصلی در باره مرغ عشق منتشر کرد. از نوشته های «بوله» چنین بر می آید که مرغ عشق در آن زمان در تمامی شهرهای بزرگ آلمان به عنوان حیوان خانگی رایج بوده است و بنا به گفته او مرغ عشق برای اولین بار در سال ۱۸۵۵ درشهر برلین آلمان توسط «گرفین شورین» تکثیر یافت. مرغ عشق از سال ۱۸۶۰ به بعد در تمامی باغ وحش¬های آلمان وجود داشته و با موفقیت تکثیر و پرورش یافته است. طی ۵۰ سال، واحد¬های عظیم تجاری به وجود آمدند که هزاران قطعه از این پرنده کوچک را برای دوستداران پرندگان زینتی تکثیر می¬کردند. در اواخر قرن نوزدهم واردات مرغ عشق به ارقام غیر قابل تصوری رسید. بنابر نوشته های «دبراسای» تنها در سال ۱۸۹۴ واردات پرندگان زنده به بنادر فرانسه بالغ بر یک میلیون و دویست هزار قطعه بوده که در آن، واردات مستقیم به انگلستان و آلمان منعکس نشده است.

-مرغ عشق آبی

مرغ عشق اهلی، اندکی از همنوعان وحشی خود بزرگ‌تر است. طول بدن این پرنده بین ۱۶ تا ۲۰ سانتیمتر می‌باشد. عمر انواع وحشی آن ۱۰ تا ۱۴ سال و عمر نوع اهلی آن اغلب کمتر از ۵ سال است. البته در میان مرغ عشقهای اهلی گاه عمر ۱۱ ساله نیز مشاهده شده‌است.
رنگ طبیعی این حیوان سبز چمنی می‌باشد انتهای پشت ٬سینه و شکم سبز می‌باشد.پشت سر ٬بالای شانه و روی بالها زرد همراه با خطهای سیاهی به صورت موجی می‌باشد.دو پر بزرگ از میان دمش بیرون آمده که آبی تیره‌اند.پرهای دم سبز بوده و دارای نوار زردی می‌باشد.صورت مرغ عشق تا گلو زرد روشن است و در انتهای صورتش لکه‌های بنفشی که ریش نامیده می‌شود وجود دارد.پلکها بسیار نازک هستند و از سمت پاین به بالا جمع می‌شوند.نوکش مانند طوطی سانان است و نوک پایینی کوچکتر از بالایی می‌باشد.

-تعیین جنسیت نر وماده

برای فهمیدن جنس نر و ماده این حیوان بهترین گزینه توجه به پوستی که در بالای منقار قرار دارد و سوراخهای بینی در آن هستند٬می‌باشد.در نوع نر رنگ این پوست آبی تیره‌است اما در نوع ماده آبی روشن ٬قهوه‌ای یا متمایل به قهوه‌ای است.رنگ آبی این پوست در نوع نر همواره مشخص است هرچند در نرها مریض این رنگ مات می‌شود و در نرهای مسن قهوه‌ای شده و ترکهایی در آن دیده می‌شود.اما رنگ این پوست در ماده‌ها متغیر است در موقع تخم گذاری و در جوانی صاف و روشن تر است و پس از این مدت تیره تر و چروک دار می‌گردد.

-رفتار شناسی مرغ عشق

مرغ عشق پرنده¬ای هوشمند و اجتماعی است و از بازی کردن لذت می¬برد. مرغ عشق ماده علاقه زیادی به جویدن اجسامی مانند چوب دارد که این تمایل در نرها کمتر است. مرغ عشق علاقه زیادی به همبازی شدن با آدمی دارد و قادر به تقلید محدود صدا و سوت زدن است. مرغ‌ عشق‌ خیلی‌ زود اهلی‌ شده‌ و به‌ خانه‌ خو می‌گیرد. می‌توان‌ به‌ آن‌ یاد داد که‌ روی‌ انگشت‌ بنشیند. حضورسگ‌ و گربه‌ موجب‌ ناراحتی‌ پرنده‌ می‌شود حتی‌ اگر به‌ آن‌ دسترسی‌ نداشته‌ باشند. پرنده‌ جدید را باید به تدریج‌ وارد کرد لذا اگر تصمیم گرفتید تا برای مرغ عشق خود جفت تهیه کنید، بهتر است‌ که پرنده جدید را ابتدا در قفس¬های‌ مجزا ولی‌ کنار هم نگه دارید تا به‌ هم‌ عادت‌ کنند.

-تولید مثل

شروع تخم گذاری مرغ عشق در آغاز فصل بارندگی می‌باشد.این پرنده خود می‌تواند ماهها با آب کم زندگی کند اما علت اینکه تمایل شدیدی برای تخم گذاری در فصل بارندگی دارد این است که برای پرورش جوجه‌های خود نیاز به آب دارد.این پرنده لانه سازی نمی‌کند بلکه از سوراخهای موجود بر روی درختان اکالیپتوس استفاده می‌کند.و برای پر کرد کف لانه از پوسته خود درخت استفاده می‌کنند.حتی در صورتی که درختان زیادی در ناحیه موجود باشد تمام جفتهای یک گروه(گروهها معمولا ۱۰ تا ۵۰ تایی هستند) روی یک درخت تخم گذاری می‌کنند.

پرنده ماده ۴ تا ۶ تخم می‌گذارد و به مدت ۱۸ تا ۲۱ روز بروی آنها می‌خوابد و در این مدت مرغ نر در حوالی لانه می‌ماند و نقش نگهبان را بر عهده دارد و از دهانه لانه ماده را تغذیه می‌کند.مرغ نر تا بزرگ شدن جوجه‌ها حق ندارد به لانه وارد شود و ماده این اجازه را به وی نمی‌دهد.

قدرت هضم غذا در مرغ عشق بسیار سریع بوده و معمولا هر ۱۵ تا ۲۰ دقیقه فضله میگذارند.مرغ عشق ماده به علت به خطر نیفتادن سلامتی جوجه‌ها در لانه فضله نمی‌کند و برای این کار از لانه خارج می‌شود البته تعداد ترک لانه باید کم باشد تا خطری متوجه جوجه‌ها نشود.چون نمی‌شود هر ۱۵ تا ۲۰ دقیقه ماده برای فضله گذاری از لانه خارج شود ٬ قبل از اولین تخم گذاری مرغ عشق ماده فواصل بین تعداد دفعات فضله گذاری خود را افزایش می‌دهد و در هر ۲ تا ۳ ساعت مبادرت به انجام این کار می‌کند اما به میزان بیشتری فضله می‌گذارد به این ترتیب به فضله گذاری در مدت طولانی عادت می‌کند.در هنگام تخم گذاری در برخی موارد ماده پرهایش می‌ریزد و احتمالا این کار برای ایجاد محیطی گرم برای تخمها و جوجه‌ها می‌باشد.

بعد از تولد جوجه‌ها ماده آنها را به وسیله خوراک نرم معده اش تغذیه می‌کند و بعد از چند روز بچه‌های بزرگتر از غذای نیمه هضم شده لوله مری و کوچکترها هنوز از طریق معده تغذیه می‌شوند.به منظور جدا سازی تغذیه کودکان ابتدا بچه‌های بزرگر از طریق لوله مری تغذیه می‌شوند و سپس جوجه‌های کوچکتر از طریق معده تغذیه می‌گردند.بعد از به دنیا آمدن جوجه ا ماده کمتر از قبل مبادرت به خروج از لانه می‌کند و تنها مواقع ضروری برای دفع فضله ٬ تغذیه یا تمیز کردن خود خارج می‌شود.

ماده همیشه از طریق نر تغذیه می‌شود که این تغذیه شامل دانه‌های هضم شده آماده نیز می‌شود چون اگر قرار باشد ماده غذا را هضم کند وقت بیشتری می‌برد و شرایط محیط برای تامین غذا نیز نا معلوم است پس باید در وقت صرفه جویی کرد و نوزادان را هر چه زودتر پرورش داد.

دو تا سه هفته مرغ عشق ماده از نوزادان در زیر بال و پر خود مراقبت می‌کند تا اینکه پرهای آنها در می‌آید.بعد از حدود چهار هفته مرغ عشقهای جوان می‌توانند از لانه بیرون بیایند و پرواز کنند.آنه قادر به داشتن زندگی مستقل هستند اما پدر تا یک یا دو هفته از آنها مراقبت کرده و گه گاه تغذیه شان می‌نماید.در حین این مدت مرغ عشق ماده نیز اگر شرایط برای تخم گذاری سری دوم مناسب باشد مقدمات را آماده می‌کند.در سه ماه اول مرغ عشق هنوز پرهای اولیه را دار هست و تفاوت چندانی از نظر ظاهر با مرغ عشقهای بالغ ندارد.تنها رنگشان مات تر از مرغ عشقهای بالغ است.رنگ پوست بینی روشن است و به سختی می‌توان آنها را تعین جنسیت کرد.مهمترین نشانهٔ مرغ عشقهای جوان رنگ چشمان آنهاست که فقط سیاهی آن معلوم است.بعد از ۳ ماه پرهای مرغ عشق می‌ریزد و از این موقع به بعد مرغ عشق کاملا مانند بقیه مرغ عشق‌های بالغ می‌شود و آماده تولید مثل می‌شود.

-تغذیه

ارزن مهمترین خوراک مرغ عشق‌ها محسوب می‌شود و تنها در فصول معینی از سال در زیستگاه این پرنده‌ها در استرالیا می‌روید و این پرندگان باقی سال را از تخم خشک سایر گیاهان تغذیه می‌کنند.اما در اسارت باید علاوه بر ارزن رژیم غذایی به صورت ذیل را برای ایشان مهیا کرد:

-سبزی‌های تازه مثل تره که مملو از ویتامین آ می‌باشد ٬ کاهو ٬ اسفناج ٬ هویج ٬چغندر و برگهای این گیاهان را به آنها داد.

-میوه‌های تازه را حتما باید شسته و به آنها داد؛ میوه‌هایی از قبیل:سیب قطعه شده ٬گلابی قطعه شده٬هویج که می‌شود آن را به صورت رنده شده نیز به حیوان داد٬ به توت فرنگی نیز علاقه زیادی دارند و همچنین انگور دو نیم شده را نیز بسیار دوست می‌دارند.

-مواد خوراکی مانند نان خیس شده.
-دانه‌های پخته شده مثل عدس ٬ باقالا و لوبیا.
-بادام خیس شده و خام.

مرغ عشقهایی که به نوعی رژیم غذایی خاص عادت بکنند به راحتی آن رژیم را ترک نمی‌کنند پس باید از خردسالی آنها را به رژیم غذایی خوبی عادت داد.

-بیماری‌ها

در ذیل به برخی از مشکلات شایع در مرغ عشق‌ها و دلایل و علائم و مداوای آنها اشاره شده‌است:

- اسهال
-علائم:دفوع آبکی ٬پرهای کثیف٬ بی‌تفاوتی و سستی.
-علل:سرماخوردگی در اثر جریان هوا٬تغییرات ناگهانی دما٬٬سرد بودن بیش از اندازه آب خوراکی یا استحمام٬خوراک سرد یا فاسد٬چرک کردن معده یا روده و مسمومیت.
-مداوا:پرهای کثیف را با آب ولرم شسته به خوبی خشک کنید.پرنده بیمار را از سایرین جدا نموده و از دادن خوراک تازه(نظیر میوه و سبزی)به وی خودداری کنید.به او آب جوشیده یا چای نعناع داده شود.

-یبوسیت
-علائم:پرنده در دفع فضله با مشکل بر می‌خورد.
-علل:تغذیه غلط و مسمومیت.
-مداوا:توسط قطره چکان یک قطره روغن کرچک یا روغن زیتون از یک طرف روی زبان پرنده بچکانید.میوه و سبزی و دانه‌های آبدار مفید است.

-فلج

-علائم:حرکت اهسته یک پا یا اختلالات حرکت که رفته فته پدید می‌آید.
-علل:کمبود ویتامین یا حتی جراحت.
-مداوا:اضافه نمودن ویتامین به آب آشامیدنی پرنده ٬٬سبزی و میوه تازه.

-ضربه مغزی
-علائم:فلج ناگهانی و کامل و یا بیهوشی.
-علل:برخورد به پنجره یا موانع دیگر.
-مداوا:پرنده بیهوش را در مکانی نرم و تاریک بگذارید.سرش باید از بدنش بالاتر باشد.پس از بهوش آمدن محیطش را گرم سازید.

-جراحات پوستی
-مداوا:پرها و محل زخم را با آب جوشیده و ولرم یا حتی با چای ولرم شستشو کنید تا عفونت نکند زیرا زخمهای کوچک خود به خود بهبود می‌یابند.
-بزرگ شدن بیش از اندازه ناخنها
-علائم:رشد بیش از حد ناخن‌ها حتی مارپیچی شدن آنها.
-علل:میله‌هایی که در قفس برای نشستن پرنده گذاشته شده قطرشان کم است.
-پیشگیری:شاخه‌های طبیعی به قطرهای مختلف در قفس گذاشته شود.سنگ ناصاف نیز موثر است.
-مداوا:باید ناخن‌های پرنده را کوتاه کنید به این ترتیب که پرنده را با یک دست گرفته و با مقابل نور قرار دهید به این ترتیب سلولهای خونی ناخن پرنده مشخص می‌شوند ناخنها را تا نزدیکی آنها با ناخن گیر یا قیچی کوتاه کنید.

-بزرگ شدن بیش از اندازه منقار
-علائم:گاهی منقار بالایی یا پایینی چنان بزرگ می‌شود که پرنده قادر به خوردن نخواهد بود.
-علل:تغذیه غلط و استفاده کم از منقار.
-پیشگیری:شاخه‌های طبیعی و سنگ آهک در قفس قرار دهید.
-مداوا:باید منقار را کوتاه کنید احتمالا چند مرتبه باید این کار صورت گیرد.

-نکاتی پیرامون نگهداری

بهتر است مرغ عشق‌ها بصورت جفت نگه‌داری شوند.مرغ عشق به محیط اطراف خود خو می‌گیرد و نباید جای قفس پرنده را تغییر داد.قفس پرنده باید جایی باشد روشن و تا حد ممکن ساکت.و در محل‌های پر رفت و آمد و پشت پنجره که نور آفتاب دائم به آنها بتابد محل مناسبی نیست٬ زیرا اگر مرغ عشق زیاد زیر نور آفتاب بماند سکته می‌کند.قفس پرنده باید در بالا باشد تا پرنده به همه چیز مسلط باشد و احساس ترس نکند.اگر مثلا قسمتی از قفس رو به دیوار باشد به طوری که مرغ عشق از پشت خود خیالش راحت باشد بسیار برای او مناسب خواهد بود.

کف قفس را با شن مخصوص پرندگان و یا روزنامه غیر رنگی ( رنگ استفاده شده در چاپ روزنامه برای پرنده مضر است) بپوشانید و حداقل یکبار در هفته آنرا تعویض کنید.
در قفس باید میله‌هایی به قطر ۲٫۵ تا ۳ سانتیمتر قرار داده شود تا مانع ابتلای پرنده به بلندی ناخن شود.همچنین باید در قفس از شاخه درختان نیز برای نشستن پرندگان استفاده شود.مرغ عشق برای اینکه منقارش بیش از اندازه بلند نشود باید همیشه با آن کار کند ٬ وجود شاخه درختان در قفس باعث می‌شود مرغ عشق با نوکش آنها را بکند.این شاخه‌ها باید دائما عوض شوند.

ظروف آب و غذای مرغ عشق‌ها نیز نباید زیاد تعویض کرد زیرا به آن ظرف عادت می‌کنند و از ظرف جدید ممکن است بترسند و این باعث گرسنگی آنها بشود.

وسایل اضافی در قفس

مرغ عشق علاقه زیادی به بازی و سرگرمی دارد.وسایلی برای سرگرمی مرغ عشق‌ها بهتر است در قفس باشند.مثلا:

-تاب حلقه‌ای:این پرنده علاقه زیادی به نشستن بر روی تاب دارد.بهتر است اگر یک جفت مرغ عشق در یک قفس هستند برای آنکه نزاعی میان آنها در نگیرد دو تاب در قفس گذاشته شود.
-عروسک مرغ عشق:اگر مرغ عشق تنها باشد با این عروسک همانند یک جفت رفتار می‌کند.این عروسک یک مرغ عشق پلاستیکی است.
- زنجیر و زنگوله کوچک:مرغ عشق نر علاقه زیادی به صدا درآوردن زنگوله و زنجیر دارد و حتی برای جلب توجه ماده از آنها استفاده می‌کند.
- آینه کوچک:مرغ عشق ماده معمولا در مقابل آینه رفتاری را که در هنگام غذا دادن به جوجه‌هایش می‌کند ٬ انجام می‌دهد.
- وان حمام:نوعی وان حمام برای استحمام پرندگانی که به حمام علاقمند هستند در پرنده فروشی‌ها عرضه می‌شود.همه مرغ عشق‌ها نه اما برخی از آنان به این کار علاقمند هستند.

www.whitecrowpet.com

چگونه سهره ای عالی داشته باشیم

چگونه سهره ای عالی داشته باشیم 

بعضی از دوستان از سهره های خودشون راضی نیستن از اینکه پرندشون سالی سه چهار بار لک میخوره هیچوقت به اوج مستی و پررویی نمیرسه جفت نمیخوره سالی یکی دو ماه بیشتر نمیخونه و ...ناراحت و عصبانی هستند ولی باید اینو بدونیم که بعد از ذات خود سهره این نوع رسیدگی ماست که تعیین میکنه چطور سهره ای داشته باشیم در این بخش نکاتی که باعث میشه سهره خوبی داشته باشیم رو با هم مرور میکنیم.

1-آب بازی.آب بازی در تمام فصول سال لازمه روی مستی سهره تاثیر داره باعث میشه زودتر از لک دربیاد پرنده رو سرحال و شاد نگه میداره.هفته ای دو سه بار آب بازی لازمه.

2-گردوندن. گردوندن سهره باعث زودتر مست شدن پررو شدن و سرحال شدن سهره میشه.هفته ای یکی دو بار پرنده رو به باغ پارک کوه ویا بازار پرنده فروشها ببریم.

3-تغذیه.در تغذیه سهره سعی کنید از میوه جات و سبزی جات به طور مناسب استفاده کنید کاهو سیب اسفناج خلفه گشنیز در برنامه غذایش قرار بدیم.دونه هم هر دونه ای که بهش میدیم حالا کتون یا شاهدونه در کنارش به نسبت فصلی که توش هستیم و شرایط حیوون از دونه های مکمل مثل تخم کاهو کاسنی کافیشه وغیره استفاده کنیم.

4-ثابت نگه داشتن شرایط.سهره پرنده خیلی حساسی هست نباید یه دفعه شرایط رو براش تغییر داد تغییر دون تغییر محل نگه داری ،دما نباید یک دفعه انجام بشه اینکار باعث پس رفتن حیوون میشه

5-لک خوردن.هر پرنده ای سالی یه بار لک میخوره و در این زمان خیلی حساس و آسیب پذیر میشه در زمان لک باید بیشتر به پرنده رسید و هر قدر در این زمان پول بدیم بعد از صاف کردنش آش میخوریم

6-جفت خوردن.ما باید قبول کنیم که هر سهره ای جفت خور نمیشه تنها کاری که ما میتونیم انجام بدیم اینه که سهره رو به اوج مستی برسونیم و طبق اصول اونو جفت بزنیم اگه جفت خورد که بهتر ولی اگه نخورد نباید از دستش عصبانی شد چه بسیار سهره هایی که دهن های بسیار قشنگی دارند تیپ و قیافه خوشگلی داره دوازده ماه سال آواز میخونن ولی هیچ وقت با قناری جفت نخوردند.سهره عالی حتما نباید جفت خور باشه.

7-مصرف مولتی ویتامین.بهتره در طول سال از مولتی ویتامین مخصوص پرندگان استفاده بشه مولتی ویتامین باعث سلامتی و سرحالی و تامین مواد مورد نیاز پرنده میشه

8-شناخت عادات سهره خود.هر سهره ای عادات به خصوص خود رو داره که صاحبش باید اونا رو بدونه اینکار باعث میشه یه جور ارتباط ذهنی بین پرنده و صاحبش بوجود بیاد و آدم بفهمه که فلان موقع پرنده اش چی ازش میخواد.

www.whitecrowpet.com

تعیین جنسیت طوطی خاکسری افریقایی قسمت اول

تعیین جنسیت طوطی خاکسری افریقایی

برای تعیین جنسیت طوطی خاکستری افریقایی روش های مختلفی به کار می رود که برخی از انها علمی بوده و برخی نیز تجربی است ،به هر حال ذکر این روش ها خالی از لطف نیست :

قسمت اول

1. دقت در مشخصات ظاهری پرنده

این روش نیز تجربی است و نیاز به سالها اشنایی با ساختار فیزیکی بدن پرنده دارد . افراد با تجربه معتقدند که شناسایی پرنده ی نر و ماده پس از سن 18 ماهگی از روی مشخصات ظاهری امکان پذیر میباشد ، انان اظهار میکنند که طوطی نر سری مستطیلی شکل و منقاری بزرگ و بلند دارد در حالی که طوطی ماده سری دایره ای شکل و منقاری کوچیکتر و کوتاه تر دارد پاهای نر و ران های ان مستقیم و کشیده است درحالی که پاها و ران های ماده مستقیم نبوده و کمی خمیده بوده به صورت منحنی باز است و همین امر باعث میشود که پرنده ی ماده بتواند به راحتی بر روی تخم ها بخوابد . ضمنا اگر عدسه چشم پرنده بیضی شکل باشد و در سمت منقار لکه ی سیاه کوچکی وجود داشته باشد پرنده نر و چنانچه دایره ای شکل و بدون لکه ی سیاه باشد پرنده ماده است . برخی معتقد اند که یکی از خصوصیات جنسی طوطی های نر ،در مقایسه با طوطی های ماده ،در گونه ی طوطی خاکستری کنگو ، موجود بودن ملانین بیشتر در پر های بدن نر ها است . از این رو در هنگام خریدن طوطی اگر قصد دارید طوطی نر بخرید بهتر است طوطی هایی را که تیره ترین بالهارا دارند خریداری کنید و اگر قصد دارید که طوطی ماده بخرید بهتر است که طوطی هایی را که روشن ترین بالهارا دارد بخرید . این تفاوت موجود بین نر ها و ماده ها فقط وقتی مشهود است که طوطی های مذکور پرریزی کرده و برای اولین بار پرهای دوره ی بلوغ انها در امده باشد .

منبع: کتاب طوطی سبز

برای سفارش کتاب میتوانید به لینک زیر مراجع کنید..

سفارش کتاب 

www.whitecrowpet.com

شاه طوطی آندامان

شاه طوطی آندامان
آندامان نام جزیره ای در اقیانوس هند است و نام این طوطی در زبان انگلیسی(پاراکیت اسکندر جزیره آندامان)است. نام علمی آن:
Psittacula eupatria magnirostris است.
خاستگاه آن جزیره آندامان میباشد.این گونه در سال ١٨٧٢توسط طبیعی دانی با نام ( بال ) شناسایی گردید.طول بدن پرنده ٦٠ سانتی متر و طول بال ها ٢٠٠_٢٢٥میلی متر و طول دم ٢٥٠_٣٤٧٧میلی متر است.

شاه طوطی نپال
نام این طوطی در زبان انگلیسی ( پاراکیت اسکندر نپال) است. نام علمی آن:
Psittacula eupatria nipalensis است.
خاستگاه آن شرق افغانستان،پاکستان،شمال و مرکز هندوستان،نپال،بوتان تا ایالت آسام در شمال هندوستان میباشد. این گونه در سال ١٨٣٦توسط( هوگسون )شناسایی گردید. طول بدن پرنده ٦٢ سانتی متر و طول بال ها٢٠٠_٢٤٠ میلی متر و طول دم ٢٨٦_٣٢٨میلی متر است.

شاه طوطی سیامی
نام این طوطی در زبان انگلیسی (پاراکیت اسکندر سیامی یا لائوسی) است.نام علمی آن:
Psittacula eupatria siamensis است.
خاستگاه آن ویتنام،کامبوج،لائوس و شمال و شرق تایلند است. این گونه در سال ١٩١٧توسط طبیعی دانی به نام (کلوس)شناسایی گردید. طول بدن پرنده ٥٦ سانتی متر و طول بال ها ١٧٩_٢٠٥میلی متر و طول دم ٢٠٠_٢٩٨میلی متر است.

منبع: کتاب طوطی سبز

برای سفارش کتاب میتوانید به لینک زیر مراجع کنید..

سفارش کتاب