خرید و فروش حیوانات خانگی
کلاغ سفید
خرید و فروش حیوانات خانگی
کلاغ سفیدگرفتن ناخن قناری
گرفتن ناخن قناری:
همه قسمت های استخانی بدن پرنده نظیر ناخن ها و منقار، توسط سلول های خونی ساخته شده و به هنگام رشد سخت می شوند.
این قسمت ها در ضمن رشدشان، دارای فرسایش هستند و در اثر اصطکاک کوتاه می شوند و معمولا رشد و فرسایش آنها در حد تعادل قرار دارد. ولی کوتاه کردن ناخن ها به صورت مرتب انجام نمی گیرد.
یکی از عوامل مؤثر در رشد بیش از حد ناخن ها، میله ی نشیمنگاه است. میله ی نشیمنگاه پرندگانی مانند قناری و... اگر زیاد نازک نباشد، به ندرت نیاز به کوتاه کردن ناخن خواهند داشت.
توصیه :
برای جلوگیری از بلند شدن ناخن ها بهتر است از چوب های طبیعی درختان مثل: ساقه درخت انگور در سایزهای مختلف بعنوان میله نشیمنگاه استفاده کنید و از میله های فلزی یا پلاستیکی غیر استاندارد و صیقلی و لیز داخل قفس یا چوب های خیلی باریک استفاده نکنید. پای پرنده نباید کاملا به دور میله مدور شود. بلکه پای پرنده و ناخن ها باید به اندازه نیم دایره بر روی چوب یا میله قرار گیرد.
توجه:
علاوه بر میله نشیمنگاه، تغذیه نیز در رشد بیش از حد ناخن ها و منقار تاثیر به سزایی دارد. به هر حال درصورتی که میله نشیمنگاه و تغذیه مناسب باشد، کمتر با بلندی منقار و ناخن مواجه می شویم. ولی در صورت بلند شدن این قسمت ها، چاره ای جز کوتاه کردن آنها نداریم.
کوتاه کردن ناخن ها:
برای کوتاه کردن ناخن ها بهتر است از ناخن گیر استفاده شود. ناخن گیر خوب باید از هر دو طرف ناخن ها را قطع کند تا در پرندگان مسن تر شکستگی ناخن پدید نیاید.
سلول خونی داخل ناخن نباید مجروح گردد و کوتاه کردن ناخن بایستی 3 تا 4 میلیمتر پایین تر ازمجرای خونی که سرخ رنگ است انجام شود که با کمی دقت می توان این کار را به آسانی انجام داد.
در صورتی که با وجود همه احتیاط خونریزی پدید آید، می توان به کمک سوزاندن پنبه و گذاشتن خاکستر آن برروی زخم به سرعت جلوی خونریزی را گرفت و چنانچه خونریزی شدت داشت، می توان با داغ کردن محل جراحت، خونریزی را قطع کرد.
از عوامل دیگر در رشد بیش از حد منقار و ناخن ها، کمبود فسفر و کلسیم در جیره غذایی پرنده و کم خونی های ناشی از وجود شپشک می باشد.
در جیره غذایی از برگ اسفناج، کاهو، تخم شلغم، بلغور، تخم چغندر و پرتغال شیرین استفاده نمایید و همچنین روزانه می توانید جهت جبران کمبود کلسیم و فسفر و جذب بیشتر و هضم آسان غذا، از مخلوط ماسه و مینرال و کف دریا استفاده نمایید.
همچنین عدم رعایت بهداشت و آلودگی محل پرورش و نحوه رژیم غذایی نامتعادل می تواند در به وجود آمدن این عارضه مؤثر باشند.
بیماری دستگاه ادرارتناسلی در پرندگان زینتی
در پرندگان، کلیه ها در ناحیه ی لگن و در بین مهره ها فرو رفته است و این موجودات فاقد مثانه می باشند و از این رو ادرار همراه با مدفوع از بدن خارج می گردد. مدفوع پرندگان شامل دو قسمت متمایز است. قسمتی که در وسط قرار دارد به رنگ سفید بوده و قسمتهای کناری به رنگ سیاه یا سبز و یا قهوه ای دیده می شود که هنگام بیماری و پیدایش اختلال در سلامت پرنده، در فرم و رنگ و شکل مدفوع تغییراتی حاصل می گردد.
یکی از عوامل که کار کلیه ی پرندگان را مختل می سازد، نمک است که در تغذیه با شن های آغشته به نمک ساحل و یا مصرف غذاهای شور این عارضه را به دنبال می آورد.
طوطی که در زمره ی پرندگان قفس به حساب می آید، قدرت تحمل بدنش نسبت به نمک زیاد بوده و به ندرت اتفاق می افتد که این حیوان در اثر مصرف نمک دچار عارضه ی کلیه بشود، مگر آنکه مقدار نمک فوق العاده فزونی یابد که این افزایش مسلما هر موجود زنده ای را با ناراحتی مواجه می سازد .
در مقابل، قناری از جمله پرندگانی است که نسبت به نمک مصرفی، حساسیت فراوانی را از خود نشان می دهد و از این رو باید مطلب فوق بسیار با اهمیت تلقی شود و دقت به عمل آید تا غذاهای نمک دار در اختیار پرنده قرار نگیرد .
به هر ترتیب، در مواردی که مدفوع از حالت طبیعی خارج گردیده و خصوصیات یاد شده را نداشته باشد، بهتر است با دامپزشک مشورت به عمل آید و علت پیدایش اختلال در کار کلیه ها دقیقا مورد بررسی قرار گیرد. در دوره ی درمان، پرنده به محیط گرم حدود ۳۲ درجه سانتی گراد نیاز دارد و رژیم غذائی که در این گونه موارد توصیه می شود، عبارت است از: جیره ای که از نظر مقدار پروتئین فقیر بوده و در مقابل از سبزیجات و میوه استفاده ی بیشتری به عمل آید .
به طور کلی نشانه های وجود اختلال در کار کلیه ها عبارت است از: عطش و مصرف آب زیاد، افزایش مقدار ادرار(وجود مواد آبکی در مدفوع )، اسهال دائمی یا متناوب همراه با کمی آب بدن، رسوب مواد تشکیل دهنده ی ادرار در زیر پوست پاها و ران و مفاصل و بال ها و تحلیل رفتن عضلات ران.
علل ایجاد اختلال در کار کلیه ها ممکن است عفونت و یا عوامل غیر عفونی باشد که علل غیر عفونی شایع تر از اولی است و نقرس یکی از نمونه های بارز آن به شمار می آید.
یکی از عوارضی که نسبتا شایع بوده و موجبات ناراحتی پرندگان قفس را به وجود می آورد، توقف تخم در لوله های مربوط به انتقال تخم پرنده از تخمدان به کلوآک(ناحیه ی مقعد) می باشد که علت پیدایش آن می تواند عفونت، انقباض دهانه خروجی و یا عدم رشد لوله های اویدوکت( oviduct) و یا در پاره ای از موارد نیز پیدایش و رشد غده در کانال های مزبور باشد.
در اینگونه موارد معمولا کوشش پرنده برای خارج کردن تخم بی اثر می ماند و تلاشهای مداوم او موجب خستگی شدید و درماندگی پرنده می گردد و سرانجام به مرگ حیوان منتهی می شود .
در کلینیک پرندگان کوچک، با توصل به فنون مخصوص و عملیات کمکی، به نحوی تخم را خارج می کنند و در صورتی که تمهیدات یاد شده به موفقیت نینجامید، از تخم پرنده صرف نظر می شود و با تدابیر لازم، تخم را قطعه قطعه خارج می سازند.
آبتنی برای قناری
قناری های آزاد در طبیعت دوست دارند که بر روی چمن های مرطوب غلت بزنند و بدین ترتیب خودشان را تمیز کنند. در برخی از موارد به علت طولانی شدن فواصل بین آب تنی ممکن است برخی از پرنده ها میل به آب تنی را از دست بدهند و یا جوجه هایی که برای اولین بار با ظرف آب تنی آشنا می شوند، ممکن است رغبتی به این کار نشان ندهند.
اما کلا آب تنی خصوصا در فصول گرم سال و هنگام پر ریزی، بسیار ضروری است. چرا که موجب تحریک رشد سریع پرهای جدید می گردد. آب تنی پرنده ماده در اواخر دوران خوابیدن بر روی تخم ها، باعث مرطوب شدن سطح پوسته آن شده و ضمن کاهش از دست رفتن آب، موجب خروج راحت تر جوجه از تخم می گردد.
بعد از استحمام، پرنده به آراستن خود می پردازد. پرهای خود را پوش داده می لرزاند و با نوک خود، آنها را مرتب می کند. سپس به کمک منقارش مواد چربی مترشحه از غده خاصی که در بالای محل اتصال دم به بدنش قرار دارد و اوروپیژیال(Uropygial) نامیده می شود را روی کلیه پرهایش می مالد. این روغن باعث براقی پرهای قناری شده و به عنوان یک ماده محافظ طبیعی عمل می کند.
بعضی از پرنده های دست آموز عادت به استحمام در زیر شیر آب ظرفشویی آشپزخانه دارند و از ریزش جریان آب بر روی بدنشان بسیار لذت می برند. از این رو بسیار طبیعی است که با شنیدن صدای جریان آب به سوی ظرفشویی پرواز کنند.
یکی از راه های آشنا کردن پرندگان با ظرف آب تنی، گذاشتن برگ کاهوی مرطوب در کف قفس است تا پرنده خود را بر روی آن مالیده و پر و بالش را تمیز نماید.
راه دیگر، گذاشتن یک قطعه یخ بر روی قفس و قرار دادن ظرف آب تنی(با مقدار کمی آب) در زیر آن بر روی کف قفس است تا با آب شدن یخ و چکیدن قطرات آب، پرنده نسبت به آب تنی تحریک شود.
همچنین می توان ظرفی حاوی آب با درجه حرارتی حدود دمای اتاق و با عمقی کم به طوری که پرنده بتواند داخل آن آب تنی کند، کف قفس قرار داده تا پرنده درون آن استحمام نماید.
پس از استحمام به علت ریختن آب بر روی کف قفس خشک کردن و یا تعویض پوشش کف آن ضروری می باشد.