آبتنی برای قناری

قناری های آزاد در طبیعت دوست دارند که بر روی چمن های مرطوب غلت بزنند و بدین ترتیب خودشان را تمیز کنند. در برخی از موارد به علت طولانی شدن فواصل بین آب تنی ممکن است برخی از پرنده ها میل به آب تنی را از دست بدهند و یا جوجه هایی که برای اولین بار با ظرف آب تنی آشنا می شوند، ممکن است رغبتی به این کار نشان ندهند.
اما کلا آب تنی خصوصا در فصول گرم سال و هنگام پر ریزی، بسیار ضروری است. چرا که موجب تحریک رشد سریع پرهای جدید می گردد. آب تنی پرنده ماده در اواخر دوران خوابیدن بر روی تخم ها، باعث مرطوب شدن سطح پوسته آن شده و ضمن کاهش از دست رفتن آب، موجب خروج راحت تر جوجه از تخم می گردد.
بعد از استحمام، پرنده به آراستن خود می پردازد. پرهای خود را پوش داده می لرزاند و با نوک خود، آنها را مرتب می کند. سپس به کمک منقارش مواد چربی مترشحه از غده خاصی که در بالای محل اتصال دم به بدنش قرار دارد و اوروپیژیال(Uropygial) نامیده می شود را روی کلیه پرهایش می مالد. این روغن باعث براقی پرهای قناری شده و به عنوان یک ماده محافظ طبیعی عمل می کند.
بعضی از پرنده های دست آموز عادت به استحمام در زیر شیر آب ظرفشویی آشپزخانه دارند و از ریزش جریان آب بر روی بدنشان بسیار لذت می برند. از این رو بسیار طبیعی است که با شنیدن صدای جریان آب به سوی ظرفشویی پرواز کنند.
یکی از راه های آشنا کردن پرندگان با ظرف آب تنی، گذاشتن برگ کاهوی مرطوب در کف قفس است تا پرنده خود را بر روی آن مالیده و پر و بالش را تمیز نماید.
راه دیگر، گذاشتن یک قطعه یخ بر روی قفس و قرار دادن ظرف آب تنی(با مقدار کمی آب) در زیر آن بر روی کف قفس است تا با آب شدن یخ و چکیدن قطرات آب، پرنده نسبت به آب تنی تحریک شود.
همچنین می توان ظرفی حاوی آب با درجه حرارتی حدود دمای اتاق و با عمقی کم به طوری که پرنده بتواند داخل آن آب تنی کند، کف قفس قرار داده تا پرنده درون آن استحمام نماید.
پس از استحمام به علت ریختن آب بر روی کف قفس خشک کردن و یا تعویض پوشش کف آن ضروری می باشد.

www.whitecrowpet.com

تغذیه قناری:

تغذیه قناری:

خوراک اصلی قناری غیر از زمان پر ریزان:
دان اصلی قناری، تخم کتان می باشد. تخم کتان از گروه دانه های روغنی است که چربی زیاد و کربوهیدرات کم دارند. تخم کتان که به دانه قناری مشهور است، طبیعتی گرم دارد و حاوی انواع ویتامین و ترکیبات کربو هیدرات و املاح معدنی می باشد.
علاوه بر کتان، از هفت تخم نیز استفاده می شود که طرز تهیه آن به صورت زیر است:
تخم شلغم 200گرم
تخم کاهو 200گرم
تخم گشنیز 100گرم
تخم خرفه 250گرم
شاهدانه 50گرم
تخم کلم قمری 100گرم
منداب 100گرم

خواص میوه جات و سبزی جات:
میوه جات وسبزی جات یکی از بهترین منابع برای تامین ویتامین های بدن قناری شما می باشند. اما باید توجه داشته باشید استفاده نادرست از آن باعث بیماری و حتی مرگ پرنده شما می شود.
نکته مهم :
میوه جات و سبزی جات به خاطر سم پاشی شدنشان، عامل مهم بیماری پرنده می شوند. سعی کنید حتی الامکان از سبزی جات و میوه جاتی استفاده کنید که سم پاشی نشده باشند. در غیر این صورت باید آنها را کاملا با مواد شوینده به دقت شستشو کنید. سپس آنها را لای روزنامه با وسیله نم گیر قرار دهید تا کاملا خشک شوند . رطوبت میوه جات و سبزیجات باعث دل درد و ناراحتی های روده ای برای پرنده شما می شود.
سعی کنید یک روز در میان از میوه جات و سبزی جات در جیره غذائی پرنده تان قرار دهید. سبزی جات و میوه جات سرشار از ویتامین ها و املاح معدنی هستند و دارای انواع هیدرو کربن ها و قند های طبیعی و ... می باشند. این غذا حیاتبخش ترین غذائی است که پرنده می تواند استفاده کند.
برگ کاهوی بدون رطوبت تامین کننده کلسیم و آهن و اشتها آور و ضد یبوست می باشد. برگ کاهو طبیعتی سرد دارد.
برگ تازه و جوان اسفناج،‌ طبیعتی معتدل داشته و تامین کننده آهن و ضد یبوست می باشد.
برگ و ساقه کرفس نیز طبیعتی گرم داشته و حاوی سدیم، پتاسیم و کلسیم می باشد و به مقدار کم به قناری ها داده می شود.
برگ گشنیز تازه، طبیعتی سرد داشته و حاوی ویتامین c و a و املاح معدنی می باشد.
برگ تیزک شاهی نیز طبیعتی گرم دارد و حاوی ویتامین c، کلسیم و ید بوده و ضد آسم می باشد.
برگ تیزک آبی نیز همان خاصیت تیزک شاهی را دارد. اما مقدار ید آن بیشتر می باشد و در درمان برونشیت و آسم بسیار مفید است.
سیب درختی شیرین طبیعتی معتدل دارد و سرشار از ویتامین های گوناگون بوده و در درمان یبوست و اسهال مفید است.
گلابی طبیعتی معتدل داشته و مملو از ویتامین ها و املاح معدنی می باشد.
پرتقال شیرین طبیعتی معتدل دارد و حاوی ویتامین c و املاح معدنی می باشد و در بهبود و درمان بیماری آسم و سرماخوردگی و برونشیت میتوان از آن استفاده کرد.
هویج تازه طبیعتی گرم دارد و سرشار از ویتامین a و املاح معدنی و رنگدانه است که جلا دهنده پرهای قناری می باشد.
چنانچه مقداری پوست خشک شده ی تخم مرغ را کوبیده و هر 15 روز کمی از آن را به قناری ها بدهید، باعث می شود تا علاوه بر صحت مزاج، قناریها ی ماده در فصل تخم گذاری، تخم بدون پوسته نگذارند و به یبوست نیز مبتلا نشوند.

تغذیه جوجه ها قبل از شصت روزگی:
این دوران دوران بسیار مهمی از لحاظ تغذیه است. این پرنده بسیار آسیب پذیر و شکننده است و باید به خوبی از آن مراقبت شود. در این دوران علاوه بر دانه های اصلی که همان کتان و ارزن هستند، هفته ای دو مرتبه هفت تخم به مقدار کم در اختیارشان قرار دهید(البته جوجه ها تا قبل از یک ماهگی، توسط پدر و مادرشان تغذیه می شوند).
از ابتدای تولد حتما با غذای نرم باید تغذیه شوند تا زمانی که مطمئن شوید کاملا می توانند از تمامی غذاها استفاده کنند. از هفته چهارم می توان به پرنده، میوه و سبزی جات هم داد. از یک ماهگی می توان جوانه دانه ها را نیز به پرنده داد که خود سرشار از ویتامین است.

روش ساختن و استفاده از دان نرم:
باید به این نکته توجه داشت که این غذا را باید متناسب با مقدار پرنده ها ساخت. به طوری که قبل از 24ساعت مصرف شود. این مدت هم باید در فریزر باشد. چون این غذا سریعا خراب می شود و خود نیز عامل بیماری می شود. مقدار غذائی که در اختیار پرنده تان قرار می دهید، باید پس از گذشت 4 ساعت آن غذا را تعویض کنید یا بردارید. چون پس از آن ممکن است خراب شود و عامل بیماری شود.
تخم مرغ را 45 دقیقه در آب بجوشانید. سپس پوست آن را جدا کنید و بگذارید پوستش خشک شود و آن را پودر کنید. یک عدد هویج متوسط رنده کرده و سپس تخم مرغ را نیز رنده کنید و به آن اضافه کنید. مقداری آرد سخاری و آرد برنج و مقداری هم عسل به آن اضافه کنید. اگر می خواهید غذای کاملی داشته باشید، مقداری پودر بادام و پودر پسته به آن اضافه کنید. سپس پودر پوسته تخم مرغ را نیز به آن اضافه کنید.

تغذیه در زمان پر ریزان (تولکی):
استفاده از غذاهای مناسب و متنوع در دوران پر ریزان در سلامت و رنگ پرنده بسیار موثر است. پس دقت نمائید در این دوران از بهترین و متنوع ترین غذاها برای پرنده تان استفاده کنید. بایددقت کنید که پرنده دراین دوران بسیار شکننده و پذیرای هر نوع بیماری در خود می باشد. پس سعی کنید هم با غذای مناسب هم با مکان تمیز و مناسب برای سپری شدن این دوران به پرنده خود کمک کنید.
اولین کاری که باید برای غذای پرنده در زمان تولک بودن انجام داد، خارج کردن کلیه ی غذاهای با طبیعت گرم از رزیم غذائی پرنده به جز تخم کتان می باشد. هفته ای سه مرتبه؛ هر بار هفت قطره مولتی ویتامین به آب آشامیدنی پرنده خود اضافه کنید(حد اکثر این دارو باید 8 ساعت جلوی پرنده باشد و الا خود عامل بیماری می شود. سعی کنید شب آب پرنده را بردارید و صبح با دارو آن را در اختیار پرنده قرار دهید تا استفاده کند. سپس ظهر آب را تعویض کنید).
استفاده از سبزی جاتی مانند: برگ کاهو، اسفناج، برگ کلم و...
استفاده از دانه هایی از قبیل: تخم کاهو، تخم خرفه، تخم کلم قمری
استفاده از جوانه های دانه ها که سرشار از ویتامن است(دانه هایی که به پرنده خود می دهید را با آب گرم خیس کنید تا جوانه کند. سپس در اختیار پرنده قرار دهید. باید توجه داشته باشید که این غذا سریعا خراب می شود. پس باید به میزانی که مورد مصرف پرنده است در اختیارش قرار دهیم ).
قرار دادن ظروف استحمام سه روز یکبار عامل موثری در تسریع زمان پرریزان است.

www.whitecrowpet.com​

عمر مرغ مینا

همونطور که اطلاع دارید مرغ مینا در طبیعت در حدود 12 الی 15 سال عمر میکند. اما تجربیات افرادی که مرغ مینا را نگهداری کرده اند، نشان میدهد که این پرنده در قفس نهایتا 5 سال عمر میکند.
چرا ؟
اگر در مورد شیوه ی زندگی این پرنده در طبیعت کمی فکر کنیم متوجه دلیل خواهیم شد.
مهمترین عامل برای بلندتر شدن عمر مینا، تغذیه است.
همه حیوانات به طور ذاتی در طبیعت به نوعی تغذیه می کنند که بتوانند تمام نیازهای غذایی و ویتامینی بدنشان را در فصول مختلف سال تامین کنند.
اما به دست آوردن فرمول تغذیه ایِ حیوانات به خصوص مرغ مینا نیاز به تحقیقات و مشاهدات گسترده و علمی دارد.
به طور مثال: غذای اصلی این پرنده در طبیعت، حشرات، کرم ها و گیاهان مختلف می باشد.
اما اکثر افراد نمی خواهند که از کرم برای تغذیه ی پرنده هایشان استفاده کنند(به دلایل مختلف). در حالی که این یکی از نیازهای پرنده هایمان است.
بنابراین باید به فکر راهکاری باشیم تا بتوانیم از غذاهایی که مواد مورد نیاز برای بقای پرنده از جمله مواد معدنی و املاح است را تامین کنیم.
برای این منظور بهتر است که حتما از میوه و سبزیجات تازه، شسته شده و عاری از رطوبت و خیسی را در برنامه ی غذایی پرنده استفاده کنیم.
کف دریا سرشار از مواد معدنی است و باید حتما در قفس پرنده باشد. این ماده برای رشد پرها و شادابی پرها و غیره بسیار موثر است. همچنین استفاده از شن های معدنی که در مغازه های پرنده فروشی موجود است، برای پرنده لازم می باشد.
همچنین از پاکیزگی غذایی که برای مرغ مینا تهیه می کنید، باید کاملا اطمینان داشته باشید و غذای اصلی پرنده(پارس) را از فروشگاه هایی که بهداشت را رعایت می کنند، خریداری کنید.
دومین عامل در عمر مرغ مینا، تحرک و جست و خیز است.
همانطور که انسانها بر اثر بی تحرکی دچار بیماری می شوند، حیوانات و پرندگان نیز در اثر بی تحرکی در معرض خطر هستند.
بی تحرکی در پرندگان پر جنب و جوش از جمله مرغ مینا باعث چاق شدن، ایجاد چربی در اطراف قلب و در نهایت بیمار شدن پرنده می شود .
بنابر این بهتر است در درجه ی اول قفس پرنده بزرگ باشد تا پرنده بتواند جنب و جوش داشته باشد.
پاسیو بهترین محل برای نگهداری مرغ مینا است به شرطی که دارای دمای مناسب باشد.
کسانی که مینا را در قفس نگهداری می کنند، حتما باید روزی نیم ساعت پرنده را از قفس خارج کنند تا پرنده در فضای اتاق پرواز کند. این امر باعث بالا رفتن ضربان قلب و بهبود در جریان خون در بدن پرنده می شود و به نوعی ورزش برای پرنده محسوب می شود و باعث جلوگیری از چاق شدن و ایجاد چربی در بافت بدن به خصوص قلب می شود.
عامل بعدی به خصوص در پرندگان نر، داشتن جفت می باشد.
پرندگان نیز مانند انسانها نیاز به داشتن جفت و تولید مثل دارند. اگر چه تولید مثل مرغ مینا در محیط خانه امری تا حدودی غیر ممکن است، اما داشتن جفت برای پرنده امری ضروریست.
بنابراین بهتر است برای پرندگانی که سن آنها در حدود 1/5 تا 2 سالگیست، جفت تهیه شود.
این کار علاوه بر اینکه نیاز پرنده را تامین می کند، باعث می شود که فرار پرنده از خانه به دنبال جفت(در پرندگان نر) صورت نگیرد . ((البته اینکار باعث می شود که پرنده به صاحبش کم توجه شود و از اهلی شدن پرنده کاسته شود. ولی برای طول عمر پرنده لازم است))
عامل بعدی خواب می باشد.
خواب پرنده از عواملی ست که کمتر کسی به آن توجه دارد.
حیوانات به دلیل اینکه با انسانها زندگی می کنند، معمولا با آنها بیدار و با آنها به خواب می روند. اما بیدار ماندن مرغ مینا تا ساعات انتهایی شب، کاری بسیار اشتباه است.
بهتر است که مکان نگهداری مرغ مینا را به نحوی انتخاب کنید که بتوانید محل را در ساعت 8 و نهایتا 9 شب تاریک و بی سر و صدا کنید تا پرنده با آرامش به خواب برود.
عوامل مختلف دیگر مثل نظافت قفس، آبتنی، توجه به بیماری ها و ... نیز موثر است.

www.whitecrowpet.com

تاثیر ویتامین و کمبود ویتامین در کاسکو و طوطی

ویتامین A :

ویتامینA به سیستم ایمنی بدن طوطی های خاکستری کمک می کند. طوطی های خاکستری آفریقایی از ویتامین A برای تقویت سیستم ایمنی بدنشان استفاده می کنند. مواد حاوی ویتامین A از کمبود و بیماری ها جلوگیری می کند و فقدان آن در بدن باعث بروز علائمی همچون: عطسه کردن، تنفس عمیق و سخت، پرها سست و رنگ آن تغییر میکند، چشم های ورم کرده.
بسیاری از سبزی ها و میوه های سرشار از ویتامین A، آن دسته هستند که رنگ آنها نارنجی تند و یا سبز پررنگ می‌باشند. بهترین منابع ویتامین A، کلم پیچ و گیاه قاصدک سبز، برگهای کلم بروکلی، فلفل چیلی تازه، هویج.
کدو تنبل، سیب زمینی شیرین( هندی ) و مانگو نیز باعث جذب ویتامین A می شوند.

ویتامین D :
ویتامین D برای سلامتی طوطی ها مورد نیاز است. کمبود ویتامین D در طوطی ها باعث بیماری هایی همچون سندرم افسردگی که خودش را در سن ۵ – ۲ سالگی نشان می دهد.
ویتامین D باعث برانگیختن نیرو و جذب کلسیم کافی(موردنیاز) و فسفر برای ارگان های بدن می گردد.
زرده تخم مرغ پخته شده، روغن جگر ماهی و سیب زمینی شیرینف دارای مقادیر زیادی ویتامین D3 می باشند. نور خورشید ویتامین D3 را در بدن تقویت می کند. پیشنهاد می شود طوطی ها هر روز در معرض نور خورشید قرار گیرند.

کلسیم :
پوست تخم مرغ پخته شده مخلوط شده با غذای طوطی ها درجهت رفع نیاز کلسیم بدنشان کمک کننده است.
کلسیم برای طوطی های خاکستری بسیار ضروری است. زیرا آنها به کاهش کلسیم خون بدنشان بسیار حساس هستند.
میوه ها و سبزی جات سرشار از کلسیم مانند: بروکلی، هویج، سبزی جات با برگهای سبز پررنگ می توانند تامین کننده درصدی از کلسیم مورد نیاز بدن طوطی ها باشند.
گیاه قاصدک، اسفناج چینی و بادامف از منابع خوب دیگر کلسیم می باشند.
پوسته تخم مرغ پخته شده و حبوبات پخته شده می تواند کلسیم مورد نیاز بدن را تامین کنند. مصرف به اندازه کلسیم نیازمند رعایت تعادل و نسبت مصرف ویتامین D3 فسفر و منیزیوم mg است.

ویتامین C :
ویتامین C یا اسید اسکوبیک به عنوان آنتی اکسیدان عمل کرده و باعث از بین رفتن استرس و از به وجود آمدن هیستامین در بدن طوطی ها جلوگیری می کند.
مواد حاوی ویتامین C شامل: توت فرنگی، کیوی و پرتقال است و سبزی جاتی هم چون گل کلم، فلفل سبز، نخود فرنگی و مارچوبه رسمی می توانند تامین کننده ویتامین C باشند.

www.whitecrowpet.com

رفتار شناسی کاسکو

رفتار شناسی کاسکو:

گاهی اوقات پرورش دهندگان و صاحبان کاسکو ها اطلاعات چندانی از رفتار های طبیعی کاسکوها ندارند و این امر باعث می شود تا برخی رفتار های عادی این پرنده برای آنان غیر طبیعی به نظر برسد و یک سری اقدامات را در پی داشته باشد که اصولا هیچ نیازی به این اقدامات نمی باشد.در اینجا به توضیح درباره رفتار های معمول کاسکو می پردازیم.

1- تمیز کردن پرها با منقار:
کاسکو پرنده ی تمیزی است و بیشتر وقت خود را صرف تمیز کردن پرهایش با منقار می کند و این کار باعث آرامش پرنده شده و نوعی احساس راحتی به او می دهد.

2- ساییدن منقار:
گاهی اوقات کاسکو منقار بالایی و پایینی خود را به هم می ساید و صدای این کار چنان بلند است که به راحتی شنیده می شود. این کار نشانه این است که پرنده سرحال و سرزنده است و قصد استراحت کردن دارد.

3- مالیدن منقار:
کاسکو پس از خوردن هر وعده غذایی و یا بعد از نوشیدن آب، اقدام به مالیدن منقار خود به اطراف قفس و میله های قفس می نماید و این کار شبیه تمیز کردن دهن انسان بعد از خوردن غذا با دستمال است.

4- نوک زدن:
کاسکو به همه چیز نوک می زند. این کار در حقیقت به منزله حس کردن و شناخت اشیای پیرامون صورت می گیرد و باید میان نوک زدن و گاز گرفتن تفاوت قائل شد. زیرا که نوک زدن در حقیقت یکی از راه هایی است که کاسکو به وسیله آن سعی می کند تا اشیای پیرامون خود را کشف کند. همان طور که آدمی با لمس کردن اشیا سعی می کند آنها را حس کند و بشناسد. کاسکو نیز با نوک زدن به میله های قفس سعی می کند میزان محکمی آنها را بسنجد. کاسکو قبل از این که روی دست شما بنشیند، ممکن است به دست شما نوک بزند در چنین حالتی پرنده می خواهد ببیند که آیا دست شما برای ایستادنش جای امن و محکمی است یا خیر. به همین دلیل باید اجازه بدهید تا این کار را انجام دهد.

5- تکان دادن سر:
در آغاز ممکن است صاحب پرنده فکر کند که این کار در اثر آب رفتن در گوش یا نای پرنده یا نوعی شادمانی است. اما چنین نیست؛ بلکه پرنده معمولا با این کار تلاش می کند تا با صاحب خود ارتباط بر قرار کند و به نوعی با او حرف بزند.

6- تکان دادن بال ها:
تکان دادن بال ها یکی از رفتار های عادی پرنده ای است که در داخل قفس زندگی می کند. پرنده با این کار سعی می کند خستگی و یکنواختی زندگی در قفس را بر طرف نموده و بال های خود را برای پرواز آماده نگه دارد.

7- آمادگی برای خاراندن سر:
شاید بسیاری بدانند که کاسکو وقتی سر خود را در مقابل صاحبش پایین می آورد و گردن خود را به سوی او دراز می کند، منتظر است تا صاحبش سر او را برایش بخاراند. از این رو در چنین حالتی باید با ملایمت پس سر حیوان را مالش داده و برای او خاراند و اگر پس از این کار پرنده خمیازه کشید، این بدان معنی است که کار صاحبش خوب بوده و پرنده این کار را دوست دارد.

8- جویدن:
منظور از جویدن بیش از حد است و باید دانست که این یک رفتار طبیعی است. حتی اگر که جویدن، شامل اثاثیه و اشیای گرابنها باشد. در چنین حالتی باید صاحب پرنده اسباب بازی های مخصوص طوطی در اختیارش قرار دهد.

9- کندن:
اگر کاسکویی اقدام به کندن کند، در چنین حالتی ممکن است که این امر مرتبط به کمبود مواد معدنی(کلسیم) در جیره غذایی بوده و یا این که با غریزه لانه سازی پرنده ارتباط داشته باشد.

10- خوابیدن بر روی یک پا:
این کار در بیشتر پرندگان صورت می گیرد و کاری بسیار معمولی است و نباید نگران شد. بلکه در صورتی که پرنده ای بر روی دو پا بخوابد، نشان دهنده این است که هوا گرم است یا پرنده بیمار است و تعادل ندارد.

11- خوابیدن با عقب کشیدن سر:
کاسکو ها عادت دارند در هنگام خوابیدن سر را به سوی عقب و یا طرفین متمایل سازند و در مراحل اولیه پرورش ممکن است که پرورش دهنده یا صاحب کاسکو گمان کند که کاسکوی او بیمار شده است. اما بعد از مدتی در میابد که این روش، روش طبیعی خوابیدن کاسکو ها است.

12- خمیازه کشیدن:
کاسکو ها هم مثل انسان ها خمیازه می کشند. این کار باعث پاک کردن مجاری تنفسی می شود و ممکن است کاسکو این کار را بارها تکرار کند.

13- ضربه زدن با بال:
اگر کاسکو این کار را پس از تمرینات ورزشی انجام دهد یا در هنگام بازی کردن انجام دهد، ایرادی ندارد. اما اگر در حالت طبیعی این کار را انجام دهد، به معنی مشکلات تنفسی در کاسکو است.

www.whitecrowpet.com