خرید و فروش حیوانات خانگی
کلاغ سفید
خرید و فروش حیوانات خانگی
کلاغ سفیدکبوتر، فصل سوم،قسمت دوم،بیماری های قارچی،بیماری مونیلیاز
2-بیماری مونیلیاز(کاندیدیاز) Moniliasis (Candidiasis)
موئیلیاز بیماری قارچی حاد یا مزمنی است که دستگاه گوارشی کبوترها بویژه چینه دان را مبتلا می سازد. عامل بیماری قارچ مونیلیا یا کاندیداآلبیکانس میباشد. بیماری غالباً بعد از استعمال داروهای فورازولیدون و تتراسایکلین در دان کبوتر ظاهر می شود. این بیماری بیشتر در فصل های بهار وتابستان دیده می شود. در جوجه کبوترها نشانه بیماری شدیدتر بوده وبه مرگ ومیر زیاد می انجامد. عفونت از راه آب و غذای آلوده به قارچ منتقل می گردد. عوامل زمینه سازی مانند تورم غشای مخاطی بخشی بالایی دستگاه گوارش ( به علت افزایش میزان آمونیاک در کف لانه ) و باقی ماندن غذا در چینه دان به مدت طولانی (که منجر به گندیدن غذا می گردد) می توانند در ایجاد عفونت نقش مؤثری داشته باشند.
نشانه های درمانگاهی:
نشانه های درمانگاهی بیماری عبارتند از: کاهش رشد و نمو، ژولیدگی پرها بی حالی و خروج ترشحات بدبو از منقار و انباشتگی چینه دان ( با این ترشحات ). استفراغ مکرر کبوتر، بی اشتهایی وبی میلی پرنده به حرکت و پرواز .
نشانه های کالبد گشایی: غشای مخاطی چینه دان ضخیم شده و همانند حوله ایی می گردد و روی آن زخم ها و قرحه های دایره ای شکل سفید متمایل به خاکستری همراه با ترشحات بد بویی مشاهده می گردد. در دهان و حنجره و مری و چینه دان کبوتر بیمار مناطق نکروزہ و مواد پنیری شکلی که زدودن آسان است. همراه با خون ریزی و غشای دیفتریایی کاذب دیده می شود.
تشخیص و تشخیص تفریقی
بیماری را می توان به وسیله کالبدگشایی چینه دان و آزمایش میکروسکوپی نمونه ای از دیواره چینه دان و مشاهده قارچ تشخیصی داد. بیماری کاندیدیاز را باید از بیماری آبله (شکل دیفتریایی) و بیماری تریکومونیاز و عارضه کمبود ویتامین تفریق کرد.
درمان
تجویز داروی نیستاتین به میزان ۲۵۰ میلی گرم در یک لیتر آب آشامیدنی به مدت پنج روز و افزودن سولفور مس با رقت (۲۰۰۰: ۱) به آب آشامیدنی به مدت هفت تا ده روز، که در ظروف غیر فلزی باید ریخته شود تا با دارو واکنش ندهد .
پیشگیری
برای پیشگیری باید نسبت به برطرف کردن عوامل زمینه ساز بیماری که منجر به ضعف و ناتوانی پرنده میگردد اقدام کرد و از استفاده بی رویه آنتی بیوتیکها خودداری کرد، زیرا که استفاده از این داروها برای مدت های طولانی باعث بروز عفونت می گردد. محیط زیست پرنده باید تهویه مناسب ورطوبت معتدل داشته و از تراکم بیش از حد پرندگان خود داری کرد و غذای متعادل وسالم در اختیار پرنده گذاشت.
منبع: کتاب کبوتر
برای سفارش کتاب میتوانید به لینک زیر مراجع کنید.
کبوتر، فصل سوم،قسمت اول،بیماری های قارچی،بیماری آسپیرژیلوز
فصل سوم - بیماری های قارچی
۱ - بیماری آسپیرژیلوز Aspergillosis
بیماری قارچی واگیری است که باعث عفونت مزمن ریه ها و کیسه های هوایی در کبوتر می شود. عامل اصلی بیماری ، قارچ اسپیرژیلوس فومیگاتوس است، البته گونه های دیگر اسپیرژیلوس نیز می توانند بیماری را ایجاد کنند. این قارچ در آب وهوای مرطوب و گرم رشد نموده و می تواند در برابر تغییرات آب و هوایی مقاومت کند و اگر لانه ها ضد عفونی نشوند، میتواند تا یک سال در این لانه ها باقی بماند.
نشانه درمانگاهی
جوجه کبوترها به علت نزدیکی و تماسی مستقیم با کف لانه، بیشتر به بیماری مبتلا می شوند. کبوترهای بالغ حامل عفونت و منشأ انتشار عفونت به سایر پرندگان می باشند. انتقال عفونت از راه آب وهوا و غذای آلوده صورت میگیرد وعفونت معمولاً انفرادی است ولی گاهی نیز دسته جمعی می باشد که ممکن است منجر به بالا رفتن مرگ ومیر گردد که تا ۷۰٪ میرسد. بیماری با ژولیدگی پرها، کاهش سرزندگی پرنده ها، سختی تنفسی که گاهی با تنفسی سریع همراه می باشد ودر صورت پیشرفت بیماری با اسهال همراه است. در صورت درگیری پوست، پوسته های زردی بر روی پوست کبوتر ظاهر می شود که منجر به شکستگی پرها می شود.
نشانه های کالبدگشایی:
در مجرای تنفسی ، گلو، حنجره وزبان کبوتر مبتلا دانه های سفید مایلی به زردی دیده می شود و کیسه های هوایی کبوتر مواد پنیری خاکستری رنگ مایل به سبزی خواهد داشت. در صورت ابتلای چشم به بیماری، روی چشم را چرک
پنیری شکلی می پوشاند وقرنیه تیره می گردد.
تشخیص:
مشاهده نشانه های درمانگاهی و کالبدگشایی بیماری در کنار جدا کردن قارچ بیماریزا و یا گرفتن نمونه ای از بافت بیمار و مشاهده قارچ در زیر میکروسکوپ می تواند ما را به تشخیصی درست رهنمون باشد.
درمان و پیشگیری:
درمان بیماری بسیار دشوار است. در شکلی جلدی بیماری، جهت درمان می توان یکی از ترکیبات زیر را به کار برد:
۱- سه گرم اسید سالیسیلیک به اضافه سه گرم اسید تنیک محلولی دریک درصد میلی لیترالکل اتیلیک.
۲- سولفات مس رقیق شده (۲۰۰۰: ۱) .
۳- کلرید جیوه رقیق شده ( ۱:۵۰۰).
باید یکی از ترکیبات فوق الذکر را هفته ای دوبار و به مدت دو تا سه ماه بر روی پوست مالید.
- در عفونت دستگاه تنفسی، می توان از داروی مایکوستاتین به میزان ۰/۱ تا ۲/: میلی گرم در یک لیتر آب آشامیدنی (به مدت پنج روز) و یا از داروی فونجی استاپ به میزان یک گرم در یک لیتر آب آشامیدنی ( به مدت پنج روز) استفاده
- درمان بیماری مشکل است، به همین علت پیشگیری از بیماری بسیار میباشد. است و برای پیشگیری از بیماری باید به تمیزی کف لانه و خشک بودن آن و هم چنین به تهویه مناسب لانه توجه کافی مبذول کرد
منبع: کتاب کبوتر
برای سفارش کتاب میتوانید به لینک زیر مراجع کنید.
بیماری تورم ناف
بیماری تورم ناف بیماری است که جوجه کبوترها را مبتلا میسازد. عامل بیماری عده ای از عوامل مختلف بیماریزا هستند که چندین نوع باکتری را شامل : می گردند که از این میان می توان باکتری های زیر را نام برد: اشرشیاکلی " ، " پسودوموناس ایروژنز' ، استافیلوکوک ها" واسترپتوکو کی ها".
نشانه های درمانگاهی:
نشانه های بیماری معمولا در طی ده روز پس از تخم در آمدن جوجه ها ظاهر می گردد و با نسبت مرگ ومیر بالا که ممکن است به ۵۰ ٪ برسد مشخص می گردد. همچنین کلواک، کبوتر به ترشحات خونین آلوده بوده و پوسته ای روی ناف مهمی گردد که بوی ناخوشایندی دارد. در این بیماری جوجه ها معمولاً ضعیف بوده و همانند جوجه های سالم به طور طبیعی رشد نمی کنند. هم چنین عفونت در نسبت جوجه آوری مؤثر است و یکی از نشانه های بیماری کاهش میزان جوجه آوری تخم کبوترهاست.
نشانه های کالبد گشایی:
- تورم و خونریزی ناف ومحوطه بطنی،
- عدم جذب کیسه زرده ( که معمولاً در طی دو تا سه روز بعد از تخم درآمدن جذب می شود) همراه با افزایش حجم کیسه زرده و التهاب و تورم غشای آن، و بدبو بودن محتویات آن، به همراهی افزایش حجم کبد و طحال از نشانه های کالبد گشایی بیماری است. همچنین در این بیماری شاهد افزایشی حجیم کیسه صفرا همراه با پرشدن محوطه بطنی از ترشحات بدبوی ناشی از ترکیدن وعفونی شدن محتویات کیسه زرده خواهیم بود.
تشخیص :
تشخیص بیماری به آسانی با مشاهده تورم ناف و هم چنین در کالبد گشایی
علام جذب کیسه زرد صورت مهمی گیرد .میتوان میکروب را در آزمایشگاه جدا
نمود.
تشخیص تفریقی:
این بیماری را باید از بیماری سالمونلوز تفریق کرد.
درمان و پیشگیری:
درمان جوجه کبوترهای بیمار مشکل است، از این رو پیشگیری اهمیت دارد . و باید به پاکیزگی جایگاه و خشک بودن داخلی لانه ها و تهویه مناسب و پرهیز از ایجاد رطوبت اهمیت زیادی داده شود.
منبع: کتاب کبوتر
برای سفارش کتاب میتوانید به لینک زیر مراجع کنید.
کبوتر، فصل دوم،قسمت دوم،بیماری های باکتریایی،بیماری مایکوپلاسموز
کبوتر،فصل دوم،قسمت دوم،بیماری های باکتریایی،بیماری مایکوپلاسموز
2- بیماری مایکوپلاسموز Mycoplasmosis :
بیماری واگیری است که با التهاب کیسه های هوایی همراه با چرک زرد رنگ پنیری مشخصی می شود. عامل بیماری،میکروب مایکوپلاسما است که میکروبی بسیار کوچکی بوده و از جهت اندازه، کوچک تر از باکتری و بزرگتر از ویروس است و می توان آن را در جنین تخم مرغ کشت داد وبه روشی گیمسا رنگ آمیزی کرد.
- بیماری از راه کبوترهای حامل عفونت واز راه مدفوع و آب و غذا و لوازم آلوده منتقل می شود. مهمترین راه انتقال عفونت انتقالی از راه تخم به جوجه کبوترهاست.
نشانه های درمانگاهی:
نشانه هایی بیماری و خطر آن در صورت ایجاد عفونت ثانویه به وسیله یکی از میکروب های زیر افزایش میابد:
الف- برخی انواع باکتریها مانند باکتریهای کولون ، پسودوموناس و استرپتوکوکا ها.
ب - برخی ویروسها مثل ویروس نیوکاسل.
ج - برخی از قارچها.
مهم ترین نشانه های بیماری عبارتند از:
1- ترشحات بینی از هفت تا چهارده روز پس از آغاز 6که این ترشحات در آغاز آبکی بوده، سپس به چرکی تبدیل شده. سختی تنفسی و خس خس میگردد وبر اثر این ترشحات رنگ اطراف منافذ بینی به رنگ خاکستری در می آید.
2-در هنگام باز کردن منقار پرنده لکه های خاکستری رنگی بر روی زبان و حلق کبوتر دیده می شود که بوی ناخوشایندی دارد.
3-کم شدن قدرت پرواز کبوتر به علت تجمع ترشحات آبکی در کیسه های هوایی (که وظیفه آن ها کاهش وزن پرنده است که به پرواز کمک می کند) می باشد
که این حالت می تواند منجر به نفوذ هوا از کیسه های هوایی به زیر پوست (آمفیزم) گردد.
4.هم چنین اشتهای پرنده کم می شود و پرنده ضعیف و لاغر می گردد و مقاومت آن در برابر بیماریها کاهش می یابد و باعث میشود که کبوتر به بسیاری از بیماری های دیگر مبتلا گردد.
نشانه های کالبدگشایی:
1-التهاب کیسه های هوایی همراه با چرک پنیری.
2-التهاب فیبرینی پریکارد که با پیشرفت بیماری منجر به تشکیل چرک پنیری میگردد.
3- ترشحات در مجاری تنفسی بالایی.
تشخیص:
-تشخیص اولیه بیماری با مشاهده نشانه های بیماری و کالبدگشایی صورت می گیرد.
-برای تایید تشخیص باید میکروب را در آزمایشگاه جدا کرد وآن را روی محیط مناسب کشت داده، سپس با روش گیمسا رنگ آمیزی کرده و در زیر میکروسکوب به شناسایی آن پرداخت. هم چنین می توان میکروب را در جنین تخم مرغ کشت داد که دراین صورت باعث خون ریزی، کوچک ماندن وبالاخره مرگ جنین خواهد شد.
- می توان بیماری را از راه تشخیص سرولوژی به روش غیر مستقیم تشخیص داد.
تشخیص تفریقی:
1-باید بیماری مایکوپلاسموز را از بیماری کلامیدیوز تفریق کرد. در بیماری مایکوپلاسموز به ندرت التهاب ملتحمه چشم مشاهده میشود و میزان مرگ و میر در این بیماری به مراتب کمتر از بیماری کلامیدیوز است، جز در مواردی که عفونت ثانویه اتفاق میافتد.
2- در عفونت آسپرژیلوز نیز ممکن است نشانه های تنفسی مشابهی دیده شود اما در این بیماری بر خلاف مایکوپلاسموز ترشحات بینی مشاهده نمی شود.
درمان:
1- در مایکوپلاسموز شدید تزریق زیر جلدی اسپکتینومایسین به میزان ۵/. میلی لیتر در ناحیه گردن ویا عضله سینه یا تزریق زیر جلدی تایلوزین به میزان 3 تا ۵ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن پرنده در ناحیه گردن پیشنهاد میگردد.
2- باید برای درمان گله به میزان یک گرم در یک لیتر آب اریترومایسین را در اب آشامیدنی کبوترها حل کرده وبه آنان خوراند. هم چنین می توان تایلوزین را به میزان ۰/۵ گرم در یک لیتر آب آشامیدنی و به مدت پنج تا هفت روز تجویز کرد.
3- باید بعد از پایان دوره جایگاه کبوترها را با ضدعفونی کننده ها ی قوی گندزدایی کرد-.
4- باید درمان را با همان داروی فوق الذکر، به مدت یک روز در هفته وبه میزان یک گرم در هر دو لیتر آب آشامیدنی و یا تجویز روزانه یک کپسول به مدت چهار هفته ادامه داد.
پیشگیری:
- باید توجه داشت که جدا کردن کبوترهای بیمار بویژه کبوترهای مسابقه در هنگام بروز عفونت کار دشواری است.
- برخی از داروها مثل اریترومایسین و تایلوزین جهت پیشگیری نیز تجویز می گردند.
- جوجه گیری از کبوترهای مبتلا جایز نیست، زیرا که عفونت از راه تخم نیزمنتقل میگردد.
- میکروب مایکوپلاسما در محیط زیست و در خارج از بدن پرنده ، در درجه حرارت بیست درجه سانتیگراد بیش از هفده روز زنده نمی ماند و در درجه حرارت پنجاه درجه سانتیگراد در خلال بیست دقیقه از بین میرود و در درجه حرارت ۲۰- درجه سانتی گراد ماه ها زنده می ماند.
- بیشتر ضد عفونی کننده های معروف قادر به از بین بردن مایکوپلاسما - برای آشنایی با راههای اساسی پیشگیری فصل شش کتاب را نیز مطالعه کنید.
منبع: کتاب کبوتر
برای سفارش کتاب میتوانید به لینک زیر مراجع کنید.
کبوتر،فصل دوم،قسمت اول،بیماری های باکتریایی،بیماری کلامیدیوز،اورنیتوز
کبوتر،فصل دوم،قسمت اول،بیماری های باکتریایی،بیماری کلامیدیوز(اورنیتوز)
فصل دوم - بیماری های باکتریایی
1- بیماری کلامیدیوز(اورنیتوز) (Chlamydiosis (Ornithosis
بیماری بسیار واگیری است که گونه های زیادی از پرندگان، از جمله کبوترها و طوطیها و
همچنین انسان را مبتلا می کند. عامل بیماری میکروبی به نام «کلامیدیا» است، که ارگانیسم
شبیه ویروسی هاست و برای انسان خطرناک است، زیرا که از کبوتر به انسان منتقل شده ودرانسان نشانه هایی مانند نشانه های آنفلونزا وتب ایجاد می کند وممکن است که منجر به تورم ریه ها گردد. عامل بیماریزا در محیط بسیار مقاوم بوده و میتواند تا ماهها منبع انتشار عفونت باشد. بیماری از طریق هوا وغذا ونیش حشرات گزنده منتقل میشود و از راه مدفوع و ترشحات چشم کبوترهای بیمار دفع میگردد. کبوتر هایی که از بیماری بهبودی مییابند هم چنان ناقل میکروب بوده و تا مدتی طولانی منبع انتشار عفونت باقی می مانند.
نشانه های درمانگاهی :
در جوجه کبوترها بیماری با نشانه های عمومی مانند بی حالی، ضعف، میل به گوشه گیری، بی اشتهایی ، اسهال ونوشیدن آب به میزان زیاد آغاز می شود. از نشانه های مهم بیماری، التهاب ملتحمه چشم است که معمولا یک چشم را مبتلا می سازد ودر آغاز بیماری ترشحات آبکی بوده، سپس چرکی می شود. این بیماری با نارسایی های تنفسی و تنگی نفس همراه است. هم چنین ترشحاتی از بینی کبوتر خارج می شود که تنفسی وی را مشکل می سازد و باعث می شود پرنده منقار خود را نیمه باز کرده و از راه دهان نفس بکشد و گاه گاهی با تکان دادن سر سعی کند تا این ترشحات را از خود خارج سازد. این بیماری منجر به تورم ریه ها گشته و بعد از دو تا سه هفته از ظهور نشانه های بیماری، باعث مرگ کبوتر می شود. میزان مرگ ومیر کبوترها به ۸۰٪ میرسد.
نشانه های کالبد گشایی:
از نشانه های بارز بیماری بزرگی پانکراسی است که ممکن است به دوبرابر حجم طبیعی خود رسیده ودارای مناطق نکروزه باشد. این بیماری هم چنین باعث بزرگ شدن کبد و قلب و طحال پرنده و تورم کیسه های هوایی همراه با ضخیم شدن دیواره کیسه ها و انباشتگی مواد چرکی و فیبرینی در آن همراه با تورم ریه ها گردد.
تشخیص:
تشخیص اولیه با مشاهده نشانه های بیماری و کالبدگشایی صورت میگیرد و جهت اطمینان از تشخیص باید از روشی های آزمایشگاهی به روشی زیر استفاده کرد :
1- نمونه گیری از آبشامه قلب یا سطح کبد و طحال ورنگ آمیزی آن به روش استامپ جهت
مشاهده میکروب بیماریزا به شکلی نقطه های سرخرنگ که اجسام اولیه نامیده می شوند.
۲- تزریق ترشحات کبوتر بیمار به موش سفید آزمایشگاهی، که در صورت آلودگی، موش درعرض چند روز تلف خواهد شد ودر کالبدگشایی موش نشانه های مخصوص بیماری در اندام های داخلی آن دیده خواهد شد.
۳ - تشخیصی بیماری به روش سرولوژی جهت یافتن پادتن های بیماری با تست تثبیت مکمل .
تشخیض تفریقی :
۱- باید بیماری کلامیدیوز را از بیماری مایکوپلاسموز تفریق کرد. معمولا در کبوترها بیماری
مایکوپلاسموز به صورت عفونت ثانویه پس از ابتلای به کلامیدیوز ظاهر می شود و از جهت نشانه های تنفسی با آن مشابه است، اما دوبیماری را می توان به وسیله تورم چشم ازهم تفریق کرد.
۲- ممکن است عفونت پاستورالایی نیز با این بیماری اشتباه گرفته شود. اما در عفونت پاستورالایی تورم ملتحمه چشم دو طرفی ودر بیماری کلامیدیوز یک طرفی میباشد.
۳ - ممکن استعفونت هموفیلوسی نیز با این بیماری مشابه باشد ولی این عفونت با تورم شدید پلک چشم همراه است.
درمان :
1- جهت درمان انفرادی: ۵ میلی گرم تتراسایکلین به ازای هر ۵۰۰ گرم وزن پرنده، روزی یک بار و به مدت سه روز پیاپی در عضله سینه تزریق گردد.
2- جهت درمان دسته جمعی:
الف - تجویز تتراسایکلین به میزان ۵۰ میلی گرم به آزای هر ۵۰۰ گرم وزن پرنده.
ب - افزودن کلر تتراسایکلین به دان کبوترها به مدت چهل و پنج روز ، در صورت وجود مخلوط کن های خوب و دقیقی،
۱ - درمان را باید به دو صورت، درمان انفرادی ودرمان دسته جمعی، با میزان کمتر دارو و به نسبت ۰/۸۹٪ هفته ای دوبار به مدت 4 هفته ادامه داد. در کنار درمان، باید جایگاه را با ضد عفونی کننده های قوی گندزدایی کرد، و اقدامات شدید پیشگیرانه را با جدا کردن کبوترهای بیمار از کبوترهای سالم و جلوگیری از رفت وآمد افراد به جایگاه وسایر اقدامات دیگر را به مورد اجرا گذارد.
منبع: کتاب کبوتر
برای سفارش کتاب میتوانید به لینک زیر مراجع کنید.